دیگر خبری از بیدار ماندن‌های شیرین برای دیدنِ تحقیر برزیل و لهستان نیست؛ حالا باید تن‌مان بلرزد که مبادا به تیم‌های درجه ۳ آسیا ببازیم! والیبال ایران که روزگاری “غول‌کش” دنیا بود، حالا خودش تبدیل به زنگ تفریحِ بزرگان شده است. چه بلایی سرِ ورزشِ دومِ محبوبِ ایران آمد؟
یادش بخیر روزهایی که ولاسکو روی نیمکت بود…
هنوز صدای گزارشگر توی گوش‌مان است که می‌گفت: «حالا ایران قدرت اول آسیاست». یادمان نرفته روزهایی را که روسیه و آمریکا در آزادی زانو می‌زدند. اما بیایید با حقیقت روبرو شویم؛ آن روزها تمام شده است. والیبال ایران در یکی از تاریک‌ترین دوران‌های تاریخ خود به سر می‌برد و شیبِ این سقوط، تندتر از چیزی است که فکرش را می‌کردیم.
۱. خداحافظ المپیک، سلام حسرت!
بزرگترین ضربه، از دست رفتن المپیک پاریس بود. تیمی که عادت کرده بودیم در بین ۸ تیم برتر المپیک ببینیمش، حالا حتی نتوانست سهمیه بگیرد. این فقط یک باخت معمولی نبود؛ این مهر تاییدی بود بر پایانِ دوران طلایی و آغازِ دورانِ افول. رنکینگ جهانی ما سقوط کرده و ژاپن با سرعتی نور در حال فتح قله‌های جهان است، در حالی که ما هنوز درگیرِ بدیهیات هستیم.
۲. بحران نیمکت؛ آزمون و خطای بی‌پایان
بعد از رفتن آلکنو، نیمکت تیم ملی تبدیل به آزمایشگاه شد. از اعتماد به مربیان ایرانی که شاید زود بود، تا آوردن مربیانی مثل “پائز” که حتی فرصت نشد اسم بازیکنان را یاد بگیرند! بی‌ثباتی، نداشتن استراتژی و تصمیمات احساسی فدراسیون، تیم ملی را از نظر روانی ویران کرده است. بازیکنان ما دیگر آن جنگندگی سابق را در چهره‌شان ندارند؛ انگار به باختن عادت کرده‌اند.
۳. سایه سنگینِ “نسل طلایی”
بیایید تعارف را کنار بگذاریم؛ ما هنوز نتوانستیم جای خالی سعید معروف، سید موسویِ آماده، شهرام محمودی و امیر غفور را پر کنیم. نسل جدید بااستعداد است (مثل امین اسماعیل‌نژاد یا پوریا حسین‌خانزاده)، اما “رهبر” ندارد. تیمی که در امتیازات حساس دستش می‌لرزد، تیمی است که بزرگتر ندارد. ما در بادِ غرورِ نسلِ قبل خوابیدیم و فراموش کردیم که والیبال دنیا هر روز در حال پوست‌اندازی است.
۴. حسرتِ مدل ژاپنی
دیدن بازی‌های تیم ملی ژاپن برای والیبال‌دوستان ایرانی مثل نمک پاشیدن روی زخم است. آن‌ها با فیزیکی ضعیف‌تر از ما، اما با برنامه‌ریزی دقیق، تکنیکِ ناب و تاکتیک‌های مدرن، دنیا را انگشت به دهان کرده‌اند. آن‌ها ساختند و ما فقط شعار دادیم. فاصله ما با ژاپن دیگر چند امتیاز نیست؛ چند سال نوری است.
❓ سوال:
به نظر شما مقصر اصلی وضعیت فعلی والیبال ایران کیست؟
۱. فدراسیون والیبال: به خاطر انتخاب‌های غلط سرمربی و عدم برنامه‌ریزی پایه.
۲. بازیکنان: به خاطر بی‌انگیزگی و درگیر شدن در حواشی مجازی.
۳. خلاء نسل طلایی: والیبال ایران پتانسیلش همان بود و تمام شد.
۴. همه موارد.
👇 توی کامنت‌ها بنویسید: اگر شما رئیس فدراسیون بودید، اولین کاری که برای نجات والیبال می‌کردید چه بود؟
