طرفداری- بازگشت دفاع سه نفره، حذف بازیکنان آزاد و به وجود آمدن شاخص های جدید برای یک مهاجم. همه نکات کلیدی برای موفقیت در این فصل لیگ برتر انگلستان را آنالیز می کنیم.
اورتون برای توقف تیم طوفانی آنتونیو کنته از دفاع سه نفره استفاده کرد، اسپرز تصمیم گرفت برای حذف خط هافبک منچسترسیتی از جریان بازی، مدافعان این تیم را تحت فشار سنگینی قراردهد، لسترسیتی سه گل در یک بازی از روی ضربات کرنر مقابل منچستریونایتد دریافت کرد، اوزیل شاید در حال حاضر تنها بازیکنی در لیگ برتر است که اجازه حضور در تمام نقاط زمین و انجام هر کاری را دارد و در نهایت فیرمینو متوقف نشدنی در پست مهاجم کاذب؛ در این یادداشت قصد داریم تمام راز ها، نکات کلیدی و تاکتیکی این فصل لیگ جزیره را مرور کنیم.
شایدتا چند سال پیش، فوتبال مالکانه رمز موفقیت در مستطیل سبز به حساب می آمد. دو سه سالی می شود که این سبک در حال تغییر است. پوچتینو در ساوتهمپتون و اسپرز سبک جدیدی از فوتبال را به نمایش گذاشت. بازیکنانی که در پیکان تهاجمی تیم او بازی می کنند، تیم حریف را تحت فشار زیادی قرار می دهند. با این کار تیم او توپ لو رفته را به سرعت تصاحب می‌کند. پرس سنگین تیم کلوپ نیازی به تشریح ندارد. ترسناک ترین تیم برای مدافعان لیگ برتر! همچنین گواردیولا نیز به اهمیت پرس کردن در فوتبال نوین پی برده است. منچستر سیتی بسیار بیشتر از تیم های پیشین او، مدافعان حریف را پرس می کند.
پرس تیمی لیورپول در برابر سوانزی
در بازی های تیم های نامبرده، شما از شدت هیجان اجازه چشم برداشتن از گیرنده های خود را ندارید. تاکتیک تیم های لیگ جزیره، در این فصل بیش از هر فصل دیگری به پرس کردن متکی شده است. تیم ها به جای شروع فرایند بازی سازی و خلق موقعیت از یک سوم دفاعی یا میانی، ترجیح می دهند تیم مقابل را وادار به اشتباه و لو دادن توپ کنند.
آرسنال و لیورپول شروع چشم گیر خود را تا حدودی مدیون مهاجمان خود هستند. این دو تیم از مهاجمان کاذب به جای مهاجمان کلاسیک استفاده می کنند. روبرتو فیرمینو دو فصل پیش به عنوان یک هافبک تهاجمی به ترکیب لیورپول اضافه شد. او قرار بود پشت مهاجمانی چون بنتکه و استوریج بازی کند و با هوش بالای خود برای این سوپراستار ها موقعیت خلق کند. اگر چه بنتکه به کریستال پالاس فروخته شد، اما بر خلاف انتظار ها یورگن از استوریج به عنوان مهاجم استفاده نکرد. روبرتو فیرمینو به عنوان یک مهاجم کاذب در نوک پیکان لیورپول بازی داده شد. او هوش بالایی دارد، تحرک بیشتری دارد، خودخواه نیست و بهتر مدافعان حریف را پرس می کند. اگر چه در گل زنی نیز، بازیکنی قهار است.
آرسن ونگر نیز به همین شکل از الکسیس سانچز بازی می گیرد. او از سانچز در ابتدای ورودش به آرسنال به عنوان وینگر چپ بازی می گرفت. اما امسال سانچز پست و وظیفه متفاوتی دارد. او می توان بسیار بهتر از ژیرو به بازی عرض بدهد. توانایی اتصال اضلاع پازل آرسن ونگر را نیز داراست.
آنتونیو کنته و دفاع سه نفره اش در یوونتوس دوران درخشانی را سپری کردند. او این سیستم را در تیم ملی ایتالیا نیز ادامه داد. در ابتدای ورودش به چلسی از سیستم 4-1-4-1 استفاده کرد. سیستمی که مشکلات زیادی را برای کنته به وجود آورده بود. تیم او در دفاع کردن یکی از بدترین تیم های لیگ برتر بود.
دفاع سه نفره چلسی، دفاعی که تغییری بزرگ در چلسی آنتونیو کنته به حساب می‌آید.
در ورزشگاه امارات، در حالی که در مقابل شاگردان آرسن ونگر با نتیجه سه بر صفر عقب بود، تسلیم نشد و سیستم تیمش را به 3-4-3 تغییر داد. از آن دقیقه تا کنون تیم او هیچ گلی در لیگ برتر دریافت نکرده است. آماری خیره کننده! حال ما می توانیم خرید داوید لوییز و مارکو آلونسو را درک کنیم. رونالد کومان سعی کرد تا با تاکتیک کنته مقابل تیم او بازی کند. نتیجه این کار کومان را همه ما می دانیم. تیم او با نتیجه پنج بر صفر در استمفورد بریج تحقیر شد! گواردیولا نیز در منچستر سیتی، زمانی که بازی رو به پایان است و تیمش نیاز به گل دارد سیستم تیمش را به سه دفاعه تغییر می دهد
داوران در داین فصل لیگ جزیره از کشیدن پیراهن بازیکنان در محوطه جریمه با راحتی نمی گذرند. اگر فصل گذشته را به یاد آورید، مدافعان لسترسیتی با استفاده از همین تاکتیک به خوبی در برابر ضربات آزاد دفاع می کردند. دنی سیمپسون مدافع راست لسترسیتی در این باره گفت:
آن ها قانون را تغییر داده اند و ما به عنوان بازیکن باید خود را با این قوانین تطابق بدهیم. ما فصل گذشته به راحتی ضربات آزاد را دفاع می کردیم و اعتماد به نفس بالایی در این کار داشتیم. اما ناگهان به ما گفتند که دیگر نمی توانید مثل قبل این کار را انجام دهید.
گلی که فصل گذشته دیمیتری پایه در دیدار جام حذفی در برابر منچستر یونایتد به ثمر رساند.
این فصل به طور متوسط 0.65 گل از روی ضربات آزاد به ثمر رسیده در حالی که این معدل در فصل گذشته 0.59 بود.
تیم های مطرح لیگ جزیره امسال استحکام و ساختار محکم تری داشته اند. آن ها بر اساس برنامه از پیش تعیین شده و نه خلاقیت فردی بازی می کنند. این اتفاق بی شک به دلیل استفاده از مربیانی با فلسفه های سفت و سخت است. بازیکنان بازیسازی که ترجیح می دهند با آزادی بیشتری بازی کنند، امسال فصل سختی را پیش رو خواهند داشت.
یکی از بهترین مثال ها می تواند سسک فابرگاس باشد. یکی از بهترین بازیسازان دو فصل اخیر لیگ جزیره . او برای درخشش نیاز به آزادی و فضا دارد. کنته نمی تواند برای این بازیکن اسپانیایی جایی در ترکیبش پیدا کند. فابرگاس در این فصل فقط در یک بازی از ابتدا به میدان رفته است.
در سمت دیگر انگلستان، داوید سیلوا در پستی بسیار عقب تر از فصول گذشته بازی می کند. او نقشی شبیه به آدام لالانا در لیورپول را ایفا می کند. البته بسیار منظم تر و با دستورات تاکتیکی محکم تر. هنریک میخیتاریان جایگاهی در ترکیب منچستریونایتد پیدا نکرده است. شاید اوزیل در آرسنال تنها بازیسازی در لیگ جزیره باشد که آزادی عمل دارد.
