Amir Manchester.Untاز سال 1996 منچستری بودم....تا الان که 30 سالمه
سر الکس کبیر برای هر بازی یه تاکتیک و هیچ وقت ترکیب قطعی ثابت نداشت و این رمز موفقیتش بود که به پادشاه فوتبال دنیا تبدیل شد.
منچستر بار فینال چمپیون رسید و هر 2 بار به گفته همه به برترین تیم باشگاهی تاریخ ان زمان یعنی بارسلونا که در اوج بازیشون بودن بر خورد کرد.
بعد فرگوسن 2 مربی با 2 نگرش جدید به فوتبال اومدن...مویس...مرد ارام و خوش فکر لیگ به خواسته فرگوسن بر روص نیمکت شیاطین نشست...اما او سخت ترنی کار ممکن را پیشرو داشت..جایگاه پادشاه(فرگوسن) زیادی براش بزرگ بود.
سکه شانس به فنخال افتاد....مرد روز های سخت...مردی که در بزرگترین تیم های دنیا مربی گری میکرد...میراثش رو بر جای میگذاشت...شاید کمی وقت به او باعث میشد این مصیبتی که مویس بر جای گذاشت و خودش هم ادامه راه او بود را میتوانست جم کند..اما باز منچستر یونایتد نیازمند یک مربی خاص بود
مربی که طمعه او و خواسته هایش فرا تر از مربیان دیگر دنیا باشد.
مربی که اسیر زخم زبون های نشریه ها ، و بزرگی نیمکت منچستر نتواند کورش کند...مربی که خود بزرگ باشد
مربی که مانند هوادارن منچستر فکر کند...
منچستر بی تاکتیک بی روحیه به دستان مرد خاص فوتبال تاریخ داده شد
خوزه مورینیو...مردی که خواسته هایش مانند فرگوسن بزرگ بزرگ است.
حال او سکان دار شیاطین جزیره می باشد....مربی که با امدنش جام کامینیو شیلد را گرفت و حال به فینال جام اتحادیه و همچنین در جام حذفی یکی از امید های قهرمانی و همینطور در لیگ که با تیم دوم فقط 2 امتیاز فاصله دارد...و در لیگ اروپا بالاترین شانس قهرمانی را برای منچستر به ارمغان اورده است.
او مورینیوست...مردی جاه طلب که اگر بد شانسی گریبانش نمیشد حال تیم کونته باید با شیاطین میجنگیدند برای قهرمانی....مساوی های ناعدلانه...شکست های بی منطق...و باز منچستر یکی از شانس های دوم شدن در سخت ترین لیگ اروپا یعنی جزیزه همه آن نوید بر این است مورینیو بهترین گزینه بعد از فرگوسن بزرگ می باشد.
به این تیم و مورینیو ایمان بیاورید...
ارادتمند...
