موضوع جدی این روزهای حوالی منچستریونایتد می تواند نگاه به عملکرد مورینیوی همیشه مدعی و تقریبا همیشه پیروز باشد!
موضوع اینکه آیا روزگار مربیگری این مربی موفق به پایان رسیده است یا خیر؟
آیا باید از یونایتد این روزهای آقای خاص ناامید بود یا خیر؟
اولین برخورد با هر مربی در یونایتد همیشه مقام مقایسه مربیان با سرالکس در سالهای نهایی کار او و با امکانات و هزینه های اوست و بعد مقایسه هرکدام با هم بوده و هست. در مقایسه اول که تقریبا تمامی مربیان را باید شکست خورده دانست اما وقتی سراغ مقایسه هریک با دیگری میرویم داستان کمی جذاب تر میشود!
بیاید ابتدا نگاهی به آمار یونایتد مورینیو(تنها در لیگ جزیره) بیاندازیم تا بعد به مقایسه سبک بازی و تاکتیک و باقی داستان بپردازیم:
با نگاهی به جدول در 38 بازی؛ یونایتد تنها با کسب 1.81 امتیاز کار خود را در رده 6م به پایان رساند. آماری که این تیم را از تمام رقیبان سرشناس خود پایین تر قرار داد!
بزرگترین علامت سوال آمار گلزنی این تیم می باشد که حتی از تیم هفتم و نهم هم کمتر گل زده است. این آمار گلزنی جایی بولد می شود که به آمار تقریبا خیلی خوب موقعیت سازی این تیم نگاه میاندازیم. آمار 591 موقعیت ایجاد شده در 38 بازی یعنی میانگین 15.55 موقعیت در هر بازی که 210 موقعیت آن در چارچوب بوده یعنی 35.53 درصد از کل موقعیت ها و از 210 موقعیت تنها و تنها 54 گل زده که به عبارتی 25.71 درصد موقعیت های درچارچوب و 9.13 درصد از کل موقعیت ها.
این درحالیست که می توان بیشتر هزینه های خرید بازیکنان چند فصل اخیر یونایتد را در فاز هجومی دانست. خرید پوگبا و مارسیال و قرارداد سنگین با زلاتان و قرارداد همیشه سنگین با رونی. از سوی دیگر نیز می توان حضور لینگارد و رشفورد را از آکادمی نقطه مثبت این بخش دانست! اما این دست خریدها تابحال راهی برای دردسر گلزنی یونایتدها نبوده و باز هم مورینیو را وادار به ورود به بازار نقل و انتقالات خواهد کرد، کاری که طرفداران یونایتد هم چندان رضایتی از آن ندارند.
اما وقتی به آمار یونایتد در مقابل 5 تیم بالاتر از خود در جدول نگاه می کنید میفهمید که همچنان باید روی تیم کار کرد.
وضعیت خریدها را در هیچ صورت نمی توان با دوران مویس و حتی فن خال مقایسه کرد اما از سبک بازی و آمار ایجاد موقعیت فوق العاده تیم مورینیو هرگز نمی توان گذشت. بصورتی که آمار خلق شده در یونایتد از آمار خلق موقعیت قهرمان لیگ چلسی نیز بالاتر است (446 موقعیت خلق شده در لیگ جزیره، با آمار عالی 85 گل زده از این موقعیت ها). آماری بالاتر از تمام سال های بدون فرگوسن و حتی بالاتر از فصل آخر فرگوسن و قهرمانی بیستم!
تیم فن خال و مویس به گونه سرد بازی می کردند که می توان از تنها توانایی آنها شکستن رکورد آمار بیشترین ارسال توپ نام برد. البته که تیم مورینیو هم از لحاظ فنی مورد نقد بسیاری قرار گرفته است و به حق همچنان عطش گل زنی و پیروزی طلبی را در پیکره تیم نمی توان دید، بخصوص زمانی که یونایتدها از تیم حریف گلی جلو باشند. آمار مساوی های وحشتناک این فصل یونایتد آن هم در جهنم تئاتر رویاها شاید مهر تایید بر این نقد باشد. مورینیو همچنان به سبک و سیاق خود مربیگری میکند "گل بزن و توپ را بده به حریف". سبکی که اصولا با اضافه کردن هافبک دفاعی سعی بر حفظ تک گل زده خود داشته و این فصل حداقل در لیگ جزیره راه به جایی نبرده است.
حالا این سوال پیش میاید که این سبک و این مربی تا کجا پیش خواهد رفت؟ انتظارات از یونایتد مورینیو با خرج های سرسام آور بسیار بالاست. حالا یونایتد با این آمار نچندان دلچسب وارد کارزار لیگ قهرمانان هم شده است. مورینیو با کسب سه جام خود را برای فصل اول کاملا در اوج می بیند اما باید دید در قلب هواداران یونایتد چه دلهره هایی وجود دارد. آیا خرید های تازه نقص ها را پوشش میدهد یا خیر؟
منچستر یونایتد محکوم به افت پس از فرگوسن بوده تا ارزش های این مربی هزار چندان شود دوره ایی که شاید مربی خوب اما بدون کاریزمایی چون مویس را قربانی بزرگ آن باید دانست، فن خال را دیکتاتور و نظم دهنده آن و مورینیو را....
باید صبر کرد و پرکشیدن مجدد ققنوس را دوباره نظاره کرد. صبری که یونایتدها نشان داده اند چندان با این واژه صمیمیت خاصی ندارند...