مطلب ارسالی کاربران
آشفتگی تاکتیکی در تیم های لیگ برتری
با نگاهی دوباره به بازی‌های هفته گذشته لیگ برتر فوتبال ایران متوجه می‌شویم اکثر تیم‌ها در دو مبحث خارج شدن از پرس حریف و انتقال سریع توپ از فاز دفاع به حمله مشکلات زیادی دارند. فوتبال تحت فشار حریف به طور کامل می‌تواند نظم تاکتیکی تیم‌های لیگ برتری را برهم بزند! در بازی تراکتورسازی و استقلال فوتبال تحت فشار هر دو تیم به شدت بر کیفیت بازی تأثیر منفی گذاشته بود. در چنین شرایطی دو تیم منتظر اتفاقات بازی برای گلزنی بودند و هیچ برنامه مشخصی برای گلزنی به حریف از راه حرکات ترکیبی نداشتند.
در این بازی برخلاف بازی‌های گذشته دو تیم، دیگر شاهد فوتبال مالکانه نبوده و ارسال‌های بی هدف از جناحین جای حرکات ترکیبی را گرفته بود. مشابه این آشفتگی تاکتیکی در بازی دو تیم پرسپولیس و نفت تهران هم دیده می‌شد. ارسال بی‌هدف مدافعان کناری و هافبک‌ها برای علی علیپور کوتاه‌قامت و اصرار آنها برای گلزنی از طریق ارسال‌های بدون هدف بسیار جالب توجه بود. علت اصلی چنین شرایطی بازی تحت فشار و تخریبی تیم نفت تهران بود. شاگردان هومن افاضلی بارها جریان بازی را با خطا و حتی خارج کردن توپ از میدان مسابقه به صورت کاملا آگاهانه متوقف کردند. فوتبال تحت فشار بازیکنان نفت تهران که با تجمع در یک‌سوم دفاعی همراه بود، باعث شد برخلاف بازی‌های گذشته شاهد فوتبال سرعتی و حرکات ترکیبی از سوی شاگردان برانکو نباشیم، مبحث مهمی که در بازی دو تیم استقلال و تراکتورسازی هم شاهد آن بودیم.
جالب‌تر آنکه هر دو تیم فوتبال تحت فشار را در دستور کار خود قرار داده بودند. اجرای پرس در زمین حریف بزرگترین هدف تاکتیکی مربیان هر دو تیم بود، تاکتیکی که در کیفیت بازی تأثیر مستقیم گذاشت. به طور کلی می@توان گفت در فوتبال باشگاهی اکثر تیم‌ها با فوتبال تحت فشار و تخریبی حریف که به ضد تاکتیک معروف است به شدت دچار مشکل شده و راه حل بیرون‌رفت از آن را نمی‌دانند. چنین مبحثی در فوتبال حرفه‌ای راه حل‌های خاص خودش را دارد. مبحث مهمی که به شدت در سطح کیفی لیگ تأثیرات منفی گذاشته است. اینکه تیم های باشگاهی نمی‌توانند با خارج شدن از پرس حریف بازی‌سازی را از دفاع آغاز کنند، چیزی شبیه یک فاجعه است.
اگر به نمایش ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا توجه کرده باشید، براحتی متوجه خواهید شد که رقبای آسیایی با اجرای درست همین تاکتیک ساده موفق به کسب نتیجه مقابل نماینده‌های فوتبال ایران شدند. آنها براحتی از پرس تیم‌های ایرانی خارج شده و با پرس شدید در کنار تصاحب توپ نظم تاکتیکی تیم‌های ایرانی را برهم می‌زنند. در فوتبال حرفه‌ای حرکات بدون توپ هافبک‌ها و مدافعان کناری برای خارج شدن از پرس حریف بسیار مهم و تعیین‌کننده است. اما در لیگ فوتبال ایران بازیکن‌ها منتظر دریافت توپ هستند و هیچ‌کدام به سمت بازیکنی که توپ را در اختیار دارد حرکت نکرده و خودشان را در مسیر نگاه آن بازیکن قرار نمی‌دهند. در نگاه کلی هافبک‌های فوتبال ایران وقتی تحت فشار قرار می‌گیرند با یک پاس روبهعقب رفع مسئولیت کرده و اجازه می‌دهند سازمان دفاعی حریف دوباره نظم خود را پیدا کند. آنچه مشخص است تکرار زیاد پاس‌های روبهعقب کاملا سرعت بازی و انتقال توپ در فاز حمله را دچار مشکل می‌کند. در فوتبال حرفه‌ای، وقتی تیم‌ها از سوی حریف تحت فشار قرار می‌گیرند با حرکات ترکیبی و ارسال توپ به کناره‌ها بازی را به اصطلاح باز کرده و به جای ارسال‌های بی‌هدف، وارد محوطه جریمه شده و با دور زدن مدافعان حریف برای مهاجمان موقعیت خلق می‌کنند.
مربیان تیم‌های باشگاهی در چنین شرایطی در خط حمله دست به تغییرات می‌زنند. در بازی پرسپولیس مقابل نفت تهران کادرفنی قرمزپوشان مدافعان کناری خود را تغییر نداده و سرعت تیمی را در جناحین افزایش نداد، درحالی‌که در چنین شرایطی صادق محرمی و شایان مصلح می‌توانستند با حضور خود فشار بیشتری به خط دفاع متراکم نفت تهران وارد کنند. چنین شرایطی در بازی دو تیم تراکتورسازی و استقلال هم وجود داشت. متاسفانه در فوتبال ایران استفاده از جناحین فقط در ارسال‌های بلند تعریف شده است اما در بالاترین سطح فوتبال در کنار ارسال‌های بلند، از جناحین برای دور زدن دفاع متراکم حریف استفاده می‌شود. در پایان باید گفت اگر مربیان تیم‌های باشگاهی به چنین مبحثی ورود نکنند دوباره در لیگ قهرمانان آسیا دچار مشکل خواهیم شد. تورنمنتی که سال‌هاست در آن دستاوردی نداشته و موفقیتی کسب نکردیم
