معاون امور بانوان و ورزش همگانی وزارت ورزش و جوانان در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در پاسخ به این پرسش که آیا فدراسیون قایقرانی و وزارت ورزش و جوانان کاری برای بازگرداندن آرزو معتمدی انجام دادند، اظهار کرد: فدراسیون برنامه‌های برای او و همه ورزشکاران داشته است که آنها را پیگیری کرده است و نتیجه منجر به این شده که معتمدی تصمیم بگیرد که از تیم ملی ایران برود. همه چیز به عرق ملی خودش، علاقمندی به کشور، مردم و پرچم بر می‌گردد. ما همه تلاش ها را می‌کنیم که با توجه به موجودی و دسترسی به امکانات، همه علاقمندان و افراد شایسته در اردوهای تیم ملی شرکت کنند.
وی افزود: ورزشکار خودش باید تشخیص دهد که چقدر به کشورش، خاکش و ارزش‌هایش وابستگی دارد. خودش قضاوت کند. در همه جای دنیا عضویت یک ورزشکار در تیم‌های ملی کشورهای دیگر اتفاق می‌افتد. در ورزش اولین اصل مهم رعایت اخلاق است. وقتی ورزشکار تعهدی ندارد و به نظامش متعهد نیست دیگر جایی برای صحبت نمی ماند.
اکبرآبادی در پاسخ به این پرسش که آیا رفتن معتمدی به خاطر بی‌توجهی و عدم رسیدگی به ورزشکاران نیست؟ تاکید کرد: به هر حال وقتی ورزشکاری به عضویت تیم ملی کشور دیگری در می‌آید معلوم است که برنامه اش کار امروز و دیروز نیست. بلکه حاصل یک کار بلند مدت است. این که خودش و خانواده‌اش حرفی بزند و بخواهند برای توجیه عملکردشان ایجاد شبهه کنند، درست نیست. به نظر من نگاه معتمدی و حامیانش، نگاهی همراه با علاقمندی و عرق و تعصب به جمهوری اسلامی ایران و سرزمین مادری نبوده است. هر کسی که مشوق او بوده و همراهی‌اش کرده در ظاهر این سناریوی اعتراض آمیز را نوشته است.
معاون امور بانوان و ورزش همگانی وزارت ورزش و جوانان در واکنش به این اظهار نظر که گویا معتمدی به خاطر نرفتن به بازی‌های المپیک لندن اعتراض داشته است، تصریح کرد: این طور نیست. در رشته‌های تیراندازی، تکواندو، قایقرانی، سهمیه متعلق به فدراسیون است نه ورزشکار. در تیراندازی هم این طور شد، چرا ملی‌پوش تیراندازی ایران نرفت؟ این عرف بین‌المللی است. در همه کشورها این اتفاق می‌افتد. سهمیه متعلق به کشور است و فدراسیون در این باره آن تصمیم می‌گیرد. من عذر می‌خواهم اما برخی از دوستان رسانه‌ای این سناریو شبهه برانگیز را تقویت کرده‌اند و منجر به رفتن معتمدی شدند. رفتن او کار یکی، دو روزه نیست. برخی هم خواسته یا ناخواسته خلاف مصالح ملی عمل کردند. کسی که به سرزمین مادری‌اش عرق دارد این کار را نمی‌کند. رضازاده را ببینید بارها پیشنهادات خیلی بزرگ‌تر این‌ها داشت. هر چیزی قمیتی دارد.
وی در پاسخ به این سوال که چرا ورزشکاران ما بعد از مسابقات به حال خودشان رها می‌شوند، مثلا تیم ملی فوتسال بانوان بعد از نایب قهرمانی در بازی‌های داخل سالن هیچ برنامه‌ای ندارد، اظهار کرد: تشویق قانون دارد. اینجا خیریه نیست که هر کسی از راه برسد کاری کند. پاداش ملی‌پوشان فوتسال منتفی نیست و ورزشکاران رها نمی‌شوند بلکه بعد از مسابقات کمی استراحت می‌کنند، همه اردوها و تیم‌ها همین شرایط را دارند. فضایی که برای ورزشکار ایجاد می‌شود او را به بیراهه می‌برد و توقع بیجا ایجاد می‌کند. اگر الگوی پرداخت پاداش به ورزشکاران را در آمریکا یا سایر کشورها بررسی کنیم، می بینیم که هر کشوری قانون و مقرراتی دارد. انتظار و توقع بی مورد موجب بی نظمی و از دست رفتن تمرکز ورزشکاران می‌شود.
وی در واکنش به این اظهار نظر که یعنی شما اعتقاد دارید بی‌توجهی عامل دلسردی ورزشکاران نیست؟ به ایسنا گفت: 100 درصد چنین چیزی را می گویم. ما بر اساس شرایط موجود و دسترسی‌هایمان به ورزشکاران رسیدگی کرده‌ایم. بانوان به تازگی وارد حوزه حرفه‌ای به طور جدی شده‌اند.افرادی که در حوزه قهرمانی کسوت دارند بی‌شمار هستند. باید این اتفاق برای آنها می افتاد. من از جنس بانوان هستم. اما نباید فضا را به سمتی ببریم که بگوییم ظرفیتمان کم یا زیاد است. دو هفته پیش فدراسیون والیبال نامه‌ای به وزارت زد و اعلام کرد که دختران والیبالیست می خواهند در باشگاه‌های خارجی بازی کنند. مریم رحیمی هم در فوتبال دعوتنامه دارد، اما خودش گفته که می‌خواهد درباره پیشنهادش فکر کند. مگر ما یا فدراسیون در مورد پیشنهادات فکر می‌کنیم. اما بحث ملی چیز دیگری است. رسانه‌ها باید برای همه گروه‌ها این قضیه را تفهیم کنند که به کشور ، پرچم، نظام و سرزمین مادری تعهد داشته باشند. ورزشکاری که به پرچم کشورش عرق ندارد واقعا ناموفق است.
