همیشه در زمان نقل و انتقالات بیشترین فشارها و شایعات و اخبار و حواشی پیرامون تیم های بزرگ شکل میگیرد (داخلی و خارجی)
اگر با نگاه حرفه ای به ماجرا نگاه کنیم به بازیکن حق میدهیم که نسبت به آینده اش تصمیم حرفه ای را بگیرد.!
این جور بازیکنان دو دسته اند:
یک گروه بازیکنان جوانی هستند که با قراردادهای معمولی و بعضا ناچیز، برای پیشرفت راهی بلاد اجنبی و اروپایی میشوند و آمال و آرزوهای خود را در آنجا جستجو میکنند تا بلکه برای خودشان اسم و رسمی بین المللی پیدا کنند (جهانبخش،آزمون،رضایی و انصاری فرد و.. از این دست هستند که تا حدود زیادی موفق بودند و حالا افرادی چون مجید حسینی،بیرانوند،امیری،.. دنبال تکرار ماجرا هستند!!)
دسته دوم بازیکنانی هستند که در لیگ داخلی کیفیت مناسبی دارند و برای آینده نگری (مالی و تامین خود) به سبب کیفیت فنی و شرایط سنی، راه میانبر را انتخاب میکنند و به قول معروف نقد (دلارهای نفتی) را به نسیه (تیمهای اروپایی) نمیدهند. که البته با توجه به شرایط اقتصادی لیگ ایران، تصمیمی عاقلانه به نظر میرسد
(تیموریان،نکونام،رفیعی،جلال حسینی،منتظری،طارمی،پورعلی گنجی و الان امثال ابراهیمی و امیری و.. نمونه ای بارز هستند)
و اما..
استقلال، عشق و امید ماست نه بازیکن..! طی همه این سالها دهها بازیکن بزرگ و کوچک آمدند و رفتند، اما این استقلال بود و هست که هم ماند و هم بزرگتر شد.! در تاریخ هر باشگاهی صدها بازیکن آمدند و رفتند اما تنها تعداد اندکی اسطوره شدند..
اسطوره یعنی ترجیح دادن تیم (عشق)بر هر چیز دیگری..!
باز هم استقلال میماند...!
مؤمن ز دین برآمد و صوفی ز اعتقاد
ترسا محمدی شد و عاشق... همان که هست
#اوحدی_مراغه ای
#عباس_بهوندی
