الان چندین ساله ما آرسنالی ها همیشه موقع شروع فصل جدید یه امید عجیبی داشتیم
میگفتیم امسال دیگه میترکونیم
امسال دیگه با سالهای قبل فرق داره
ولی بعدش میدیدیم نه فرق نداشت ته تهش یه دونه جام حذفی رو میبردیم که ته دلمون واسه هیچ کودوممون فقط یه جام حذفی به هیچ عنوان راضی کننده نبود
امسال رو برخلاف سالهای پیش اصلا با وجود امری امیدوار شروع نکردم بازی های بی مزه ی امری و اینکه جلوی تیم های بزرگ معمولا حرفی واسه گفتن نداشت خیلی آزارم میداد
از اینکه میدیدم مربی باشگاه مورد علاقم یه کسیه که شخصیت محترمی داره و ولی اصلا یه مربیه رویایی و شجاع و سطح بالا باشه واقعا زجر میکشیدم تا اینکه به یاری خدا و بعضی بازیکنای آرسنال😉 زیراب امری رو زدن ، یعنی بعضی بازیکن ها هم سیرداغ گندهای امری رو زیادتر کردن خدا خیرشونم بده که امری گورشو گم کنه
بعد ارتتا اومد واقعا از ته دلم دوسش دارم امید به قلبمون رو برگردوند
آرسنال با آرتتا جلو قدرت های بزرگ کم نمیورد
مردونه بازی میکرد
تازه داشت بعد سالها امید به قلبمون برمیگشت که مربی محبوبمون کرونا گرفت و لیگ تعطیل شد
خدا رو شکر روند ارتتا رو به بهبوده اما حق ما روزای خوب بیشتریه
امیدوارم هر چه زودتر مریضی ریشه کن شه و لیگ دوباره شروع شه