("اول اینکه من خودم پپ فنم و مهم ترین دلیلی که این متنو مینویسم نه تنها هیت به پپ نیست ، بلکه صرفن انتقادی چن خطی به مربی ای هستش که دوستش داشتم و دارم ولی امشب ناامیدم کرد و "اصول مقدس" رو زیر پا گذاشت.! اصولی که من و خیلی های دیگه بخاطر اونا عاشق پپ و فلسفه فوتبالی اش شدیم.")
1) تو سالهای اخیر به خصوص بعد از حذف مقابل لیورپول تو لیگ قهرمانان کم کم و خیلی ریز نشونه های انعطاف پپ و اعمال یک سری از تغییرات توی استراتژی های بازی و تاکتیک هاش رو شاهد بودیم ، چیزی که بعضیا تحت عنوان بلوغ تاکتیکی ازش نام میبردن:
از جزییاتی ریزی مثل "خطا کردن سریع در میانه میدان واسه جلوگیری از ضد حمله حریف" ، تا کنار گذاشتن "high pressing" در بعضی بازی های بزرگ و "برگشت به سیستم 0_6_4" و در نهایت "فدای کردن بازی هجومی و به ثمر رسوندن گل های زیاد برای تمرکز بیشتر روی اصول تدافعی و کمتر گل خوردن"....
البته این مورد آخر به این معنی نیست که پپ تبدیل به مربی صرفن تدافعی شده ، البته که نه! همه ی ما میدونیم اصلی ترین نظریه فلسفه فوتبالی گواردیولا حفظ مالکیت توپه ، و همونطوری هم که قبلن خودش اشاره کرده بود "با داشتن مالکیت توپ هم میتوان دفاع کرد!"
"به این صورت که حریف زمانی میتواند به گل برسد که صاحب توپ باشد، حالا اگر شما مالکیت توپ را در اختیار داشته باشید و اجازه صاحب توپ شدن آنها را ندهید پس آنها نمیتوانند به شما گل بزنند!" گواردیولا دفاع رو اینطوری میفهمه(بجز قضیه پرس و بازپس گیری توپ) و این جور فهم از دفاع کردن خیلی وقت ها باعث پاس های کوتاه ، تکراری ، و بعضن بی هدف که فقط و فقط با هدف جلوگیری از دسترسی تیم حریف به توپه!
چیزی که امشب شاهدش بودیم همین بود (به جز بیست دقیقه اول بازی که سیتی خلق موقعیت داشت ) به شکل فاجعه باری وقتی توپ رو در اختیار داشت بقول بعضی کاربران در حال اجرای سبک " لاس پاس" برای حفظ نتیجه و کند کردن ریتم بازی و بقول پپ دفاع با در اخیتار داشتن توپ بود. که این تاکتیک کیلومتر ها دور تر از پپ گواردیولای 2009 تا 2017 بود. از این جهت که تو اون سالها حفظ مالکیت توپ صرفن و فقط ابزاری واسه دفاع نبود بلکه در اولویت قرار داشتن حمله کردن بود.
2) اما همه ی قضیه این نیست ( ای کاش بود)
گویا پپ تا جایی قائل به نتیجه گیریه که حتی حاضره مهم ترین بخش بازی اش ؛ یعنی مالکیت توپ رو هم فدای پیروزی کنه!
مهر تایید این داستان 20 دقیقه پایانی ست! جایی که به شکلی تهوع آور منچستر سیتی شروع به دفاع مطلق و اتلاف وقت کرد!
واگذار کردن کامل توپ به تیم حریف و زیر توپ زدن های بی سابقه دفاع سیتی ، جنجال ها و درگیری هایی که حتی خود گواردیولا با بازیکنان حریف داشت ، اتلاف وقت های عجیب(بازی 103 دقیقه ادامه داشت) ، ورود فرناندینیو، مصدومیت دیبروین و... باعث شد که سیتی فقط و فقط دفاع کنه!دفاعی که با پشت توپ قرار گرفتن بازیکن ها تعریف میشد.
البته از رویکرد تهاجمی اتلتی در ۲۰ دقیقه پایانی هم نباید به سادگی بگذریم که منجر به عقب کشیدن طبیعی سیتی شد، با ورود کاراسکو ، سوارز و کوریا اتلتی خط حمله پویا تری رو در اختیار داشت و طبیعیه که فشار بیشتری به تیم سیتی وارد کنن ولی مگه خود پپ قائل به دفاع با در اختیار داشتن توپ نبود؟! اینجاست که فاتحه ی همه ی ارزش های که از گواردیولا میشناختیم خونده شد. و عمدن تیم مالکیت رو واگذار کرد.
نکته عجیب تر اینکه پپ در سالهای اخیر همواره به دنبال ایجاد برتری عددی در زمین با استفاده از ترفند هایی مثل اضافه کردن فول بک ها به میانه زمین و... بوده اما به طرز عجیبی امشب بعد از اخراج "فیلیپه" نه تنها از ۱۰ نفره شدن حریف استفاده نکرد بلکه به طرز محتاطانه ای عقب نشست.
3) شاید این تنها توجیهی باشه که معقول بنظر برسه:
شرایط فوتبال امروز جوری اقتضا میکنه که پپ دست از اصول و ارزش های همیشگی خودش برداره و به سمتی حرکت کنه که سبک بازی و فلسفه بازی رو فدای نتیجه گیری کنه(حداقل تا جایی که میتونه) همونطور که خودش بارها اشاره کرده "فوتبال امروز مبتنی بر نتیجه گیریه و مربی ها بر همین اساس قضاوت میشن"!
اگه قضیه رو شخصی تر کنیم عدم نتیجه گیری های پیاپی پپ در ucl بی تاثیر در اتخاذ همچین رویکردی در مراحل حذفی تورنومنت نبوده. از طرف دیگه فشار رسانه ای زیادی به گواردیولا برای هزینه های نقل و انتقالاتی سالهای اخیرش وارده که بدون کسب لیگ قهرمانان همه ی دستاوردهاش با منچستر سیتی رو زیر سوال میبرن!( البته بعیده خود پپ به این موضوع آخری اهمیتی بده :) شاید از مجموعه ی مدیریتی باشگاه این فشار هم برای پپ هست!
و در آخر سوالی که مطرح میشه اینه :
پپ بالاخره میتواند دوباره فاتح ucl شود یا نه؟
