سرمربی تیم ملی کشتی آزاد جوانان در خصوص شرایط این تیم و همچنین ناکامی تیم ملی در مسابقات قهرمانی آسیا صحبت کرد.
به گزارش طرفداری، امیررضا معصومی یکی از ستاره‌های نوظهور کشتی آزاد ایران بوده و در 19 سالگی عناوین قهرمانی جوانان و امیدهای جهان را یدک می‌کشد. او بعد از ناکامی در مسابقات قهرمانی آسیا و کسب رتبه پنجم، به مازندران سفر کرده و زیر نظر محسن کاوه سرمربی تیم ملی کشتی آزاد جوانان، همراه با ملی‌پوشان جوان تمرین می‌کند.
معصومی مقابل دوربین طرفداری قرار گرفته و به سوالات روح الله سلطانی لشکناری پاسخ داده است.
امیررضا معصومی ملی‌پوش سنگین‌وزن کشتی آزاد در ابتدا اظهار داشت:
من کمی دیرتر به اردوی تیم جوانان ملحق شدم. خدا را شکر پروتکل خوبی حاکم بوده و سالن و فضای مناسبی در اختیار کشتی‌گیران جوان قرار گرفته است. امیدوارم کمکی که به کشتی می‌شود برای مسابقات جوانان قهرمانی جهان و آینده کشتی ایران مثمر ثمر باشد.
وی ادامه داد:
در مسابقات جوانان قهرمانی کشور کشتی نگرفتم ولی آمده‌ام و خودم را برای جام تختی آماده می‌کنم. با توجه به روابط خوبی که محسن کاوه سرمربی تیم ملی جوانان دارد، بچه‌های دیگر و بزرگترها را به اردو می‌آورد. تمرینی که بین جوانان و باتجربه‌ها شکل می‌گیرد، می‌تواند به پویاسازی کشتی جوانان کشور کمک زیادی کند.
ملی‌پوش سنگین‌وزن کشتی آزاد درباره نتایج ضعیف ایران در مسابقات قهرمانی آسیا گفت:
گویا در قزاقستان، باخت مثل خوره به جان تیم افتاده بود. با نفراتی که کادر فنی در اختیار داشت، واقعا پیش‌بینی می‌شد رکورد سال قبل را هم در تعداد مدال بزنیم اما اتفاقاتی برای کشتی‌گیران از جمله من پیش آمد. نمی‌خواهم درباره ناداوری صحبت کنم ولی دو ثانیه آخر کشتی من و باخت علیرضا کریمی مقابل کشتی‌گیری که دو، سه ماه قبل او را 6 بر صفر برده بود، باعث شد ناباورانه شکست بخوریم.
معصومی خاطرنشان کرد:
من در جایگاهی نیستم که بخواهم درباره تیم ملی کشتی بزرگسالان اظهار نظر کنم اما امیدوارم کارشناسان خبره فدراسیون و همچنین علیرضا دبیر رییس فدراسیون و پژمان درستکار سرمربی تیم ملی دور هم بنشینند و در این باره صحبت کنند. البته جلسات نخست برگزار شده تا ببیند مشکل کجا است.
وی در پایان، درباره اینکه از او با عنوان «نابغه» یاد می‌شود و البته رقابت با امیرحسین زارع برای حضور در المپیک 2024 پاریس، به طرفداری گفت:
مردم به من لطف دارند. خودم اعتقادی به توصیفاتی مانند «نابغه» ندارم و آن را بلندپروازی می‌دانم. سعی می‌کنم کشتی خودم را بگیرم و با حاشیه‌ها کاری ندارم. سقف آرزوی هر ورزشکاری، مدال المپیک است. من هم از این قاعده مستثنی نیستم. امیدوارم اگر مستحق دوبنده تیم ملی بودم و توانستم در رقابت پیروز شوم، بتوانم ناکامی پدرم در المپیک را جبران کنم. او در سه ثانیه آخر برنز المپیک را از دست داد و تلاش می‌کنم با مدالی خوش‌رنگ، آن تلخی را به شیرینی تبدیل کنم.
ویدیوی گفت‌وگوی طرفداری با امیررضا معصومی را در ادامه ببینید:
