ویلی [][][][]مدیریت و برنامه ریزی و ریل گذاری و این حرفا که در شرایط حاکم بر ایران قصه تخیلیه و صحبت در موردش بیهودست...ولی عمق فاجعه در حدیه که عرضه پیاده سازی همون سیستم گلخونه ایم نداریم!!
چون گام اول ساختن یه تیم ملی گلخونه ای پی ریزی یه نسل برگزیده و تیزبینی در شناسایی پتانسیل مهره هاست....
باور کنید دهسال گذشته تیم ملی دست قلعه نوعی بود جام جهانی 2022 هنوز زوج خط دفاع جلال حسینی و امیرحسین صادقی بودن!!
هزارسال کدوم مربی ایرونی عقلش میرسید پورعلیگنجی هافبک نفتو بذاره دفاع وسط فیکس جام ملتها؟
پولادی که سالها تو تیمای مختلف لیگ و پستای مختلف دستوپا میزد و چندین مربی تیم ملی اومدن و رفتن و توجهی بهش نبود با چه تشخیص سریعی شد دفاع چپ ستون جام جهانی؟
قلعه نوعی جسارتشو داشت از راه آهن ته جدول یه رامین رضاییان ناشناخته تیم ملی بازی بده؟
یا همون ترابی که در سایپای همین جناب جلالی نیمکت خاک میخورد یهو بشه مهره قابل اعتنای تیم ملی؟
یا مجید حسینی دومین بازی ملی فیکسش جام جهانی جلوی اسپانیا باشه؟!
حتی داشتن همون گلخونه که بشه بهش امید بست یه معمار و معلم و مدیری میخواد که این کارا ازش بربیاد....
