به دلایل واضح و مشخص برای فوتبال دوستان، انتخاب بهترین ترکیب جام جهانی از سخت ترین و ترسناک ترین کارها در حوزه فوتبال است. اما تصمیم گرفته شد در این مطلب با توجه به تماشای مستقیم مسابقات جام جهانی 1994 تا 2018 و دیدن فیلم های بازی های 1930 تا 1990 به دور از تعصبات فوتبالی بهترین یازده نفر جام جهانی را به شما معرفی کنم.
شرایط حضور بازیکن در لیست:
1. بازیکن باید حداقل 5 بازی در دوران حرفه ای خود در جام جهانی انجام داده باشد.
2. بازیکن باید حداقل یک بار در ترکیب منتخب جام جهانی حضور داشته باشد.
3. عملکرد بازیکن فقط در جام جهانی ملاک است و کاری که او در خارج از این بازی ها انجام داده هیچ تاثیری در این لیست ندارد.
دروازبانان:
لو یاشین (روسیه) دینو زوف (ایتالیا) سپ مایر(آلمان) فابین بارتز(فرانسه) الیور کان(آلمان) ایکر کاسیاس(اسپانیا) جانلوئیجی بوفون(ایتالیا) مانوئل نویر(آلمان) توماس ان کونو(کامرون)
مدافعان میانی:
دانیل پاسارلا(آرژانتین) بابی مور(انگلیس) فابیو کاناوارو(ایتالیا) فرانکو بارزی(ایتالیا) آلدایر(برزیل) لوران بلان(فرانسه) گائتانو شیره آ(ایتالیا) مارسل دسایی(فرانسه) کارلوس پویول(اسپانیا)
دفاع راست:
سرخیو راموس(اسپانیا) لیلیام تورام(فرانسه) نیلتون سانتوس(برزیل) کارلوس آلبرتو تورس(برزیل) کافو(برزیل) ژورژینیو(برزیل)
دفاع چپ:
جاچینتو فاکتی(ایتالیا) روبرتو کارلوس(برزیل) فیلیپ لام(آلمان) پائول برایتنر(آلمان) پائولو مالدینی(ایتالیا) دژالما سانتوس(برزیل) جانلوکا زامبروتا(ایتالیا)
هافبک دفاعی:
یوژف بوژیک(مجارستان) فرانتس بکن باوئر(آلمان) لوتار ماتوئس(آلمان) دیدیه دشان(فرانسه) سرخیو بوسکتس(اسپانیا) ژابی آلونسو(اسپانیا) یوهان نیسکنز(هلند) آندره آ پیرلو(ایتالیا) مائورو سیلوا(برزیل) دونگا(برزیل) پائولو فالکائو(برزیل)
هافبک تهاجمی:
ژاوی هرناندز(اسپانیا) میشائیل بالاک(آلمان) دیگو مارادونا(آرژانتین) زین الدین زیدان(فرانسه) آندرس اینیستا(اسپانیا) میشل پلاتینی(فرانسه) ریوالدو(برزیل) بابی چارلتون(انگلیس) جوزپه مه آتزا(ایتالیا) زیکو(برزیل) خوزه لئوناردو آندراده(اروگوئه) یوهان کرایف(هلند) تئوفیلو کوبیلاس(پرو) دیدی(برزیل)
مهاجمان:
لئونیداس داسیلوا(برزیل) گیرمو استابیله(آرژانتین) پله(برزیل) گارینشا(برزیل) خوان شیافینو(اروگوئه) فرانس پوشکاش(مجارستان) گرد مولر(آلمان) ژوست فونتین(فرانسه) اوزه بیو(پرتغال) شاندور کوچیش(مجارستان) روماریو(برزیل) توماس مولر(آلمان) روژه میلا(کامرون) روبرتو باجو(ایتالیا) رونالدو نازاریو(برزیل) لیونل مسی(آرژانتین) میروسلاو کلوزه(آلمان) دیگو فورلان(اروگوئه) گابریل باتیستوتا(آرژانتین)
بهترین یازده تای جام جهانی:
ترکیب سوم: 4-3-3 :
کان
تورام، پویول، آلدایر، برایتنر
فالکائو
کوبیلاس، دیدی
روماریو، اوزه بیو، باجو
الیور کان: 3 کلین شیت در 8 بازی و برنده توپ طلای جام جهانی 2002 و مدال نقره 2002 و برنز 2006
مانشافت پس از دو حذف پیاپی در جام جهانی 1998 و یورو 2000 راهی تورنومنت کره و ژاپن شد. در آن زمان اولیورکان به عنوان بهترین دروازبان جهان بالاتر از پیتر اشمایکل وارد این رقابتها شد. هر دروازبانی ممکن است اشتباه بد داشته باشد اما اشتباه کان موقعی رخ داد که هیچوقت از یادها نخواهد رفت یعنی در فینال جام جهانی. کان چهار سال دیگر برای آلمان بازی کرد، زیرا نمیخواست جام جهانی به میزبانی کشورش را از دست بدهد، حتی به عنوان ذخیره لمن. کان در این رقابتها فقط در بازی رده بندی به میدان رفت و بعد از آن با 86 بازی ملی بازنشست شد.
لیلیان توران: 2 گل و یک پاس گل در 16 بازی، قهرمان 98 و مدال نقره 2006
تورام 102 بازی برای فرانسه انجام داد و از دفاع راست شروع کرد، سپس به قلب خط دفاعی فرانسه رفت. او در سه جام جهانی و 4 یورو حضور داشت و دو گل حساس در نیمه نهایی 98 مقابل کرواسی برای کشورش به ثمر رساند. اکثر مردم معتقدند که قدرت فرانسه 98 زیدان بود اما نباید از خط دفاع قدرتمند آنها شامل تورام، دسایی، بلان و لیزارازو غافل شد.
کارلوس پویول: یک گل، 7 کلین شیت در 14 بازی، حضور در 2006 و قهرمانی در 2010
کارلوس پویول هم یک مدافع میانی قدرتمند و هم یک رهبر کاریزماتیک بود. پویول به عنوان یک مدافع مستحکم و با قدرت بدنی بالا شناخته می شود.نقطه قوت او روی توپ های هوایی و تکل های صحیح است. در نیمه نهایی 2010 مقابل آلمان در حالی که منتظر وقت های اضافه بودیم پویول با یک ضربه سر قدرتمند به کمک اسپانیا آمد تا بتوانند از مانشافت بگذرند و در فینال در برابر هلند برای مهار فن پرسی و روبن یک کلاس درس در دفاع آموزش داد.
آلدایر: 8 کلین شیت در 13 بازی، قهرمان 94 و نقره 98
الدایر نه قد بلندی داشت و نه هیکل تنومند، اما به محض اینکه بازیکن حریف صاحب توپ میشد به شدیدترین حالت ممکن آنها را پرس میکرد. الدایر 81 بازی ملی برای برزیل در کارنامه دارد و دوبار هم در کوپا 89 و 97 قهرمان شده است. به او لقب پلوتون را داده اند.
پل برایتنر: 4 گل در 14 بازی، قهرمان 74 و نقره 82
برایتنر در دهه 1970 و 1980 به عنوان یک بازیکن بزرگ شناخته میشد. او علاوه بر فوتبال، به عنوان یک مارکسیست لیبرال فعالیت سیاسی هم انجام میداد. سال 1974 برای برایتنر یک سال فوق العاده بود، جایی که هم قهرمان بوندسلیگا شد و هم جام با باشگاهش بر قله اروپا ایستاد و با کشورش قهرمان جام جهانی شد. در فینال 74 در همان دقایق ابتدایی از هلند عقب افتادند اما در ادامه با پنالتی برایتنر و گل گرد مولر ستاره دوم را به دست آوردند.
روبرتو پائولو فالکائو: 3 گل و 2 پاس گل در 7 بازی در جام های 82 و 86
فالکائو به عنوان یک اسوره مورد احترام رمی ها شناخته میشود و یکی از با استعدادترین و تاثیرگذارترین هافبک های برزیلی تمام دوران است. نابغه تاکتیک و بازیسازی ماهر. وقتی تله سانتا زمام سلسائو را بر عهده گرفت، فالکائو به مغز متفکر ترکیب او تبدیل شد. او در جام جهانی 1982 اسپانیا، با نسل جدید خود شامل زیکو، سرزو، سوکراتیس و .... با فوتبالی زیبا و فوق تهاجمی شرکت کرد. فالکائو بدون شک یکی از بهترین بازیکنان این مسابقات بود. متاسفانه برزیل حریف ایتالیا با پائولو روسی آماده نشد و با هتریک روسی با نتیجه 2-۳ از آتزوری شکست خورد. برزیل 82 بدون شک یکی از بهترین تیم های تاریخ است که قهرمانی را به دست نیاورد. فالکائو پس از جام جهانی 86 مکزیک در 33 سالگی کفش های خود را آویخت.
کوبیلاس: 10 گل و دو پاس گل در 13 بازی (70، 78 و 82)
در سال 1970 تئوفیلو کوبیلاس در اولین بازی ملی خود در جام جهانی مکزیک شرکت کرد. کوبیلاس 21 ساله به سرعت نظر طرفداران و تحلیلگران را به خود جلب کرد و به او لقب "ال ننه" (کودک) دادند. از کوبیلاس به عنوان بازیکنی شوت زن با قدرت دریبلینگ بالا یاد میشود. او به راحتی، یک در برابر یک را از پیش رو برمیداشت. کوبیلاس به عنوان یکی از بهترین ورزشکاران تمام دوران کشور پرو شناخته می شود.
والدیر دیدی پریرا: 3 گل و 7 پاس گل در 15 بازی. قهرمان 58 و 62
1958 سالی است که برزیل برای اولین بار قهرمان جهان شد. وقتی به لیست 22 نفره برزیل نگاه میکنید یک اسم توجه شما را جلب می کند، یعنی دیدی. او بازیکن شناخته شده ای نبود، با این حال شاهزاده اتیوپی با هیکل لاغر و رفتار متکبرانه خود تبدیل به یکی از بهترین های نسل خود شد. او با حضور در جام های 58، 62 و 66 تقریبا یک دهه نماینده برزیل بود که دو قهرمانی هم بدست آورد. والدیر پریرا یکی از شاخص ترین بازیکنان برزیل در تمام دوران است.
روماریو: 5 گل و 3 پاس گل در 8 بازی، برنده مدال طلا و توپ طلای 94
در حالی به جام جهانی 90 آمد که به "او بیژینیو" (کوچولو) معروف بود. او که پس از مصدومیت شکستگی پا وارد این رقابتها شده بود آماده این رقابت بزرگ نبود و با حسرت جام را ترک کرد. روماریو 4 سال بعد با قاطعیت اعلام کرد جام جهانی 94 برای او خواهد بود و دست به کار بزرگی زد. او با خلاقیت بینظیر و سرعت و هوش خود به عنوان یک قاتل بی رحم در جلوی دروازه، ستاره چهارم را برای سلسائو به ارمغان آورد.
اوزه بیو: 9 گل و 1 پاس گل در 6 بازی، برنده کفش طلای 66
پرتغالی ها با حضور پلنگ سیاه خود در اولین حضورشان در جام جهانی 66 به نیمه نهایی رسیدند. اوزه بیو در تنها جام جهانی که شرکت کرد بسیار درخشان ظاهر شد. آنها در دور گروهی با حضور برزیل و مجارستان با امتیازات کامل از گروه خود صعود کردند. در یک جهام کره شمالی شگفتی ساز را مغلوب کردند اما در نیمه نهایی از قهرمان آن دوره شکست خوردند و به مدال برنز بسنده کردند. اوزه بیو در پایان با 9 گل زده در شش بازی کفش طلای رقابت ها را از آن خود کرد.
رورتو باجو: 9 گل و 2 پاس گل در 16 بازی، توپ نقره و مدال نقره 94 و مدال برنز 90
دم اسبی آسمانی در 16 بازی جام جهانی در سه دوره (90، 94 و 98) 9 گل به ثمر رساند و 3 پاس گل برای هم تیمی هایش مهیا کرد. شاهکار او در تورنومنت 94 رخ داد که آتزوری را با سه برد پی در پی در برابر نیجریه، اسپانیا و بلغارستان یک تنه برنده از زمین بازی خارج کرد و به فینال برد، جایی که آنها در ضربات پنالتی مغلوب برزیل شدند. فوتبال فانتزی مبنی بر ظرافت و توانایی دریبل بالا و درخشش در بازی های بزرگ باجو را به یکی از نمادین ترین بازیکنان تاریخ جام جهانی تبدیل کرده است.
ترکیب دوم: 4-3-3
زوف
کارلوس آلبرتو، کاناوارو، دسایی، روبرتو کارلوس
ماتئوس
کرایوف، چارلتون
گارینشا، کوچیش، دیوالدو
دینو زوف: 5 کلین شیت در 17 بازی، قهرمان 82
دینو زوف تاثیر ماندگاری بر فوتبال ایتالیا و جهان از خود بر جای گذاشت که مهمترین آن بخاطر طولانی بودن دوران اوج وی می باشد. او به عنوان کاپیتان آتزوری را با گذشتن از سد آن برزیل فوق العاده و آلمان غربی پرستاره جام طلایی 1982 را بالای سر برد. زوف در ان دوران 40 ساله بود که رکورد مسن ترین قهرمان جام جهانی را شکست. او 112 بار برای ایتالیا به میدان رفت و در مقطعی 1143 دقیقه دروازه خود را بسته نگه داشت. رکوردی که تا به اکنون پابرجاست. دینو زوف با بیش دو دهه بازی حرفه در سطح اول دنیا یکی از بهترین های پست خود محسوب می شود.
کارلوس آلبرتو: یک گل در 6 بازی و قهرمان 70
ظریف، پا به توپ و خلاق با نفوذ های سریع، ویژگی هایی است که از او یک دفاع راست بزرگ ساخت. کارلوس آلبرتو از چهره های برجسته فوتبال برزیل در دهه 1960 و 1970 بود. کاپیتان سانتوس از ستون های اصلی برزیل 1970 بود که قهرمان جهان شد. شخصیت برونگرا از او انسانی با قابلیت رهبری بالا ساخت. گل زیبای او در فینال 1970 مقابل ایتالیا لحظه ای تعیین کننده بود که ماهیت آن برزیل افسانه ای را متبلور میکرد.
فابیو کاناوارو: 18 بازی و قهرمان 2006
کاناوارو چهار سال پس از بازنشستگی مالدینی بزرگ در کنار الساندرو نستا یا مارکو ماتراتزی زوج دفاع میانی ایتالیا را تشکیل میدادند. بزرگترین ویژگی کاناوارا، سرعت او در انتقال های سریع حریف است که در زمان کوتاهی خود را به مهاجم تیم مقابل میرساند. علیرغم قد کوتاهش به عنوان مدافع، زمان بندی پریدن و جهش فوق العاده ای دارد که نقص قد کوتاه را جبران میکند. با اینکه در تکل زدن قوی نیست اما خطاهای بی مورد انجام نمی دهد و با سرعت فوق العاده ای که دارد توپ را از مهاجمان میگیرد. کاناوارا از ارکان ایتالیا قهرمان 2006 بود.
مارسل دسایی: 4 کلین شیت در 10 بازی، قهرمان 98
مارسا دسایی در کنار لوران بلان یکی از نفودناپذیر ترین خطوط دفاعی جهان را تشکیل داده بودند. او به لطف تکل های عالی و موفقیت در دوئل های هوایی از بهترین های جام جهانی است. هنگامی که امه ژاکه در پاییز 1993 تیم ملی فرانسه را از ژرار هولیه تحویل گرفت، دسایی را با بازیکنانی مانند دیدیه دشان، لیلیان تورام، یوری ژورکائف و زین الدین زیدان انتخاب کرد تا هسته اصلی بزرگترین نسل تاریخ فرانسه را تشکیل دهند. دسایی در کنار بلان سنگ بنای قهرمانی فرانسه در سال 1998 را گذاشتند و دو سال بعد هم در یورو 2000 قهرمانی را به دست آوردند.
روبرتو کارلوس: 1 گل در 17 بازی، فینالیست 98 و قهرمان 2002
روبرتو کارلوس بدون شک یکی از بهترین مدافعان چپ تاریخ برزیل که بخاطر قدرت شوت و سرعت بالای خود معروف است. ضربات آزاد او قوانین فیزیک را به چالش میکشد مانند ضربه آزاد دیدنی او مقابل فرانسه در سال 1997. در جام جهانی 2002، اسکولاری با انتخاب سیستم 3-4-2-1 باعث شد کارلوس و کافو کمتر به عقب زمین بیایند و راحت تر نفوذ کنند و نتیجه آن، ستاره پنجم برای برزیل بود. او همچنین با برزیل کوپای 97 و 99 را هم به دست آورد.
لوتار ماتئوس: 6 گل و یک پاس گل در 25 بازی، طلای 1990 و نقره 82 و 86
لوتار ماتئوس پس از بکن باوئر، دومین چهره شناخته شده فوتبال آلمان است. اگر قیصر در دهه 70 سلطنت کرد، نابودگر در دهه 80 و 90 تاجدار فوتبال آلمان بود. لوتار ماتئوس یک رهبر همه کاره در میانه میدان بود. فوتبال ماتئوس دارای ظرافت آنچنان نبود اما این مزیت را داشت که با هر تاکتیکی منطبق و با هر سیستمی سازگار میشد. ماتیوس در جام 1986 شکوفا شد، جایی که در فینال اجازه هنرنمایی به مارادونا را نداد. اگرچه آن فینال را واگذار کردند اما در فینال جام جهانی 1990 به عنوان کاپیتان انتقام دوره قبل را از آرژانتین گرفت. ماتئوس با 25 بازی، رکورددار تعداد بازی در جام جهانی است.
یوهان کرایف: 3 گل و 7 پاس گل در 7 بازی، مدال نقره 1974 و توپ طلای جام جهانی 74
در سال 1974 همه منتظر تاجگذاری کرایف در آن تورنومنت بودند. جایی که او با بازوبند کاپیتانی اولین عنوان بین المللی کشورش را بدست آورد. کرایوف نارنجی محبوبیت بالایی در آن تورنومنت داشت و در کنار بازیکنانی مانند یوهان نیسکنرف، رودی کرول، جانی رپ و رابی رنسنبرینک ستون فقرات هلند را تشکیل میدادند. در طول بازی ها به نحو احسن حریفان خود را مغلوب میکردند. شکست 4-0 آرژانتین و 2-0 برزیل گواه این حرف است. در فینال مونیخ فوتبال دوستان باور داشتند که جام در دستان هلند خواهد بودف بخصوص که در دقایق ابتدایی هلند پیش افتاد. این بازی به نوعی دوئل بکن باوئر و کرایف هم محسوب میشد. اما در ادامه هلندی ها نتوانستند روند خوبشان را ادامه درهند تا با نتیجه 2 بر یک بازی و جام را به میزبان واگذار کنند.
سر بابی چارلتون: 4 گل در 14 بازی، قهرمان 66
چارلتون به لطف هوش فوتبالی بالایی که داشت میتوانست در هر پست تهاجمی بازی کند. او در اولین فصل کامل خود پس از فاجعه مونیخ، 29 گل در 38 بازی لیگ به ثمر رساند. چارلتون در اوایل دهه 60 بیشتر به عنوان وینگر چپ بکار گرفته میشد و با ارسال های دقیق خود موقیت های بسیاری می ساخت. با این حال در اواسط دهه 1960 بیشتر به مرکز زمین متمایل شد، جایی که بهترین نمایش های خود را اجرا کرد. او با دویدن بسیار و پاس های ریسکی خود نقش کلیدی در قهرمانی انگلیس در جام جهانی 1966 داشت.
گارینشا: 5 گل و سه پاس گل در 12 بازی، 58 و 62 قهرمان و توپ طلای بازی های 62
گارینشا یکی از بهترین بازیکنان تاریخ و یکی از بهترین دریبل زنان تمام دوران است. به لطف توانایی های دریبل او، آن برزیل افسانه ای توقف ناپذیر بود. مهارت او در هنر دریبلینگ تا حد زیادی عامل قهرمانی برزیل در جام های جهانی 1958 سوئد و 1962 شیلی بود. گارینشا و پله از زمانی که هردو در دیدار مقابل شیلی به کار گرفته شدند، تبدیل به ویرانگرترین زوج تاریخ در جام جهانی شدند. آنها با هم 40 بازی مشترک انجام دادند که حاصل آن 36 برد و 4 تساوی بود. درخشش او زمانی به چشم آمد در جام جهانی 62 شیلی، پله مصدوم شد و گارینشا یک تنه برزیل را در یک چهارم مقابل انگلیس و نیمه نهایی در برابر شیلی پیروز به فینال برد. البته او در بازی برابر شیلی به دلیل لگد زدن به بازیکن حریف از زمین بازی اخراج شد، اما با فرجام خواهی برزیل، جواز حضور در فینال را بدست آورد و برزیل قهرمان آن دوره لقب گرفت.
شاندور کوچیش: 11 گل و یک پاس گل در 5 بازی، کفش طلا و نقره 1954
شاندور کوچیش که به لطف ضربات سر استثنایی خود به مرد سرطلایی معروف بود یکی از ارکان نسل طلایی مجارستان در دهه 1950 است. او پس از قهرمانی در المپیک 1952 همراه با مجارستان، با لقب مجارهای توانمند همراه با کشورش وارد جام جهانی 1954 شد. کوچیش مسابقات را با هتریک مقابل کره جنوبی (9-0) و پوکر در برابر آلمان (8-3) آغاز کرد. او در نیمه نهایی مقابل اروگوئه شکست ناپذیر، دو گل با سر در وقتهای اضافه به ثمر رساند. اما در فینال، میان بهت و حیرت طرفداران، برابر آلمانی ها درخشش قبل را نداشت و در نهایت مجارها در مسابقه ای که به معجزه برن معروف شد با نتیجه 3-2 شکست خوردند. این بازی تنها شکست آنها در 49 مسابقه ای که بین سال های 1950 تا 1956 انجام دادند، بود.
ریوالدو: 8 گل و 3 پاس گل در 14 بازی، طلای 2002 و نقره 98
علیرغم توانایی های اثبات شده دیوالدو در سلسائو، اما همچنان دست کم گرفته میشود. ریوالدو زمانی خود را به هواداران برزیل معرفی کرد که به عنوان عامل حذف برزیل از المپیک 1996 آتلانتا شناخته میشد. او اغلب با کم لطفی به باد انتقاد گرفته میشد، اما هربار قوی تر از قبل به عرصه رقابت بازمی‌گشت. ریوالدو پس از انتقال به بارسلونا به مهره اصلی برزیل در جام جهانی 1998 تبدیل شد و باعث بالا رفتن کیفیت سلسائو در آن تورنومنت شد. متاسفانه در آن دوره، برزیل در فینال شکست خورد. با این حال 4 سال بعد، مصمم تر پا به شرق آسیا گذاشت. به جز نیمه نهایی، رد پای ریوالدو در تمام شش بازی برزیل دیده میشد و جایی که برزیلی ها در خطر می افتادند، ریوالدو مانند ناجی انها را از مخمصه بیرون میکشید. به عقیده بسیاری از کارشناسان، توپ طلای جام جهانی 2002 حق ریوالدو بود.
ترکیب نخست: 4-3-3
بوفون
کافو، مور، پاسارلا، برمه
بکن باوئر
زیدان، مارادونا
رونالدو، مولر، پله
جانلوئوجی بوفون: 5 کلین شیت، 8 گل خورده در 14 بازی و قهرمان 2006
جیجی بوفون سومین بازیکن در تاریخ است که به 5 جام جهانی دعوت شده است. بسیاری از او به عنوان بهترین دروازبان تاریخ یاد میکنند. چیزی که او را بین سایر دروازبانان بزرگ متمایز میکند قدرت رهبری او است، خصوصا رهبری خط دفاعی که به بهترین شکل ممکن بازیکنان را هدایت می کند مانند جام جهانی 2006. او در جام جهانی 2006 تنها دو گل دریافت کرد و با 5 کلین شیت نقش بسزایی در قهرمانی آتزوری در آن رقابتها ایفا کرد.
کافو مورائس: رکوردار حضور در سه فینال متوالی جام جهانی
کافو از زمانی که در فینال 1994 مقابل ایتالیا به دنیا معرفی شد، بیش از 12 سال از ستارگان اصلی سلسائو بوده است. ثبات عالی کافو، او را به یکی از قابل احترام ترین بازیکنان تاریخ و یکی از بازیکنان افسانه ای برزیل تبدیل کرده است. کافو از سرزمین بهترین فولبک های تاریخ، از دژالما سانتوس گرفته تا نلینیو، مازینیو و ژورژینیو به فوتبال جهان معرفی شد و تا به امروز تنها بازیکنی است که در سه فینال متوالی جام جهانی بازی کرده است. فینال 94 و 2002 قهرمانی را کسب کرد و سال 98 مغلوب فرانسه شد.
بابی مور: 2 پاس گل در 14 بازی، قهرمان 1966
بابی مور یکی از بعترین مدافعان میانی تاریخ فوتبال بود. اسطوره وستهام هم یک رهبر برجسته و هم بازیکنی قابل اتکا بود که بخاطر شخصیتش در داخل و خارج از زمین مورد احترام قرار میگرفت. بابی مور از نظر فنی به اندازه بابی چارلتون استعداد نداشتف اما بسیار کاریزماتیک تر از هم تیمی خود بود. مور برای بسیاری مظهر یک مدافع با کیفیت است، سلطه جو در بازی های هوایی، تکل های تمیز و بی نقص، قدرت بازیخوانی بالا و شرکت در حمله از جمله خصوصیات فوق العاده مور بود.
دانیل پاسارلا: 3 گل و یک پاس گل در 12 بازی، قهرمان 1978 و 1986
دنیل پاسارلا بدنی کوتاه و حجیم داشت، اما از توانایی جهش فو ق العاده خوبی برخوردار بود. پاسارلا در سن 22 سالگی به عنوان کاپیتان آرژانتین در جام جهانی 1978 برگزیده شد و تیمش را به خوبی در فینال برابر هلند رهبری کرد. همچنین به عنوان کاپیتان آرژانتین در جام جهانی 1982 انتخاب شد، اما به دلیل مصدومیت از لیست آرژانتین خط خورد. پاسارلا برای تورنومنت 1986 به تیم ملی بازگشت، جایی که به دومین قهرمانی خود و کشورش در جام جهانی دست یافت، گرچه در این رقابت ها بازیکن ذخیره بود.
آندریاس برمه: 4 گل و 3 پاس گل در 16 بازی، 86 نقره و 1990 قهرمان
آندریاس برمه به عنوان بهترین دفاع چپ تاریخ آلمان شناخته می شود. گل کردن پنالتی در دقیقه 85 فینال جام جهانی 90 شهرت او را بیشتر از قبل کرد و باعث شد آلمان برای سومین مرتبه قهرمان جهان شود. او در سه دوره جام جهانی مانشافت را همراهی کرد که بهترین عملکردش در جام جهانی 1990 ایتالیا بود که آرژانتین دیگو مارادونا را شکست داد. هنگامی که برای آلمان اعلام ضربه پنالتی شد، با وجود ماتئوس و فولر، این برمه بود که پشت ضربه پنالتی ایستاد و نکته جالب استفاده از پای راست (پای تخصصی برمه چپ بود) برای ضربه زدن بود که پنالتی را به گل تبذیل کرد.
فرانتس بکن باوئر: 5 گل و یک پاس گل در 18 بازی، نقره 66 و قهرمان 74
بکن باوئر تصویر همیشگی یک بازیکن همه کاره را به یادگار گذاشت، جایی که هم از نظر فنی با استعداد و هم از نظر تاکتیکی باهوش بود. او بهترین بازیکن آلمانی تاریخ و یکی از بهترین بازیکنان تمام دوران ها است. اگرچه گلزن بزرگی نبود اما تاثیر بسزایی در بازی هجومی تیمش داشت. بکن باوئر دارای دید گسترده ای در زمین بود و با پاس های عمقی دقیق خود مهاحمان را در بهترین موقعیت گلزنی قرار میداد. او در سال 1966 به عنوان یک جوان 22 ساله پا به انگلستان گذاشت و تیمش را به فینال هدایت کرد. چهار سال بعد در نیمه نهایی مقابل ایتالیا در بازی که به بازی قرن معروف شد به مدت 30 دقیقه با کتف در رفته بازی کرد، اما باز هم دستش از جام کوتاه ماند. اما سرانجام در سال 1974 به عنوان بازیکن و 16 سال بعد به عنوان مربی آلمان را به مقام قهرمانی جهان رسانید.
زین الدین زیدان: 5 گل و 3 پاس گل در 12 بازی، قهرمان 98 و نقره 2006 و توپ طلای 2006
یکی از ویژگی های استثنایی دوران حرفه ای زیدان، درخشش در بازی های بزرگ بود. نابغه فرانسوی پس از پله، واوا و پل برایتنر، چهارمین بازیکنی است که در دو فینال جام جهانی گلزنی کرده است. او با گلزنی مقابل سلسائو در فینال جام جهانی 1998 به نامی آشنا در فوتبال تبدیل شد و فرانسه را به نخستین قهرمانی جام جهانی رساند. چهار سال بعد در حالی که در ابتدای مسایقات مصدوم شد، فرانسه در دور گروهی رقابت ها حذف شد. زیدان سال 2006 به آلمان آمد و در آخرین شاهکار خود قبل از بازنشستگی، فرانسه را به فینال جام جهانی رساند، اما در آنجا مغلوب ایتالیای آماده شدند.
دیگو مارادونا: 8 گل و 8 پاس گل در 21 بازی، قهرمان 86 و برنده توپ طلای 86 و نقره 90
دیگو مارادونا یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال بود. از نظر بسیاری از کارشناسان لقب G.O.A.T (بهترین تمام دوران) تنها برازنده این اعجوبه آرژانتینی است. او به عنوان یک دریبل زن برجسته و یک بازیکن خلاق کابوس مدافعان عصر خویش بود، و همچنین یک پای چپ قدرتمند که تحت کنترل دیگو میتوانست توپ را به هرمکان و با هر شدتی که دیگو اراده میکرد به مقصد برساند. بهترین و محبوب ترین ورزش گروهی بدون شک فوتبال است، اما اگر زمانی بخواهید تیمی را نام ببرید که به وسیله یک بازیکن قهرمان شده، میتوانید به آرژانتین 1986 اشاره کنید. جایی که مارادونا با گروهی از بازیکنان تا حدودی معمولی و پا به سن گذاشته و تیمی نا همگن با نبوغ محض و اراده پولادین خود آرژانتین را به مقام قهرمانی رساند. دیگو در مرحله یک چهارم نهایی مقابل انگلیس موفق شد دو گل تاریخی به ثمر برساند، یکی با دست که به دست خدا معروف شد و دیگری با دریبل زدن نصف انگلیسی ها و دروازبان و چسباندن توپ به تور دروازه. در فینال هم با کنار زدن آلمان دومین کاپ قهرمانی را به مردم آرژانتین هدیه کرد.
ادسون آرانتس دو ناسیمنتو پله: 12 گل و 10 پاس گل در 14 بازی، قهرمانی 58 و عنوان پسر طلایی، قهرمانی 62 و 70 و توپ طلای 70
پله ماهیت فوتبال برزیل است. پس از گذشت دهه ها، هنوز هم نوجوانان برزیلی تحت تاثیر پله هستند. او در طول 21 سال عمر ورزشی حرفه ای خود و با استعداد بزرگ خود، سرتاسر زمین را مجذوب خویش و فوتبال کرد. پله می توانست از سخت ترین و غیرممکن ترین کارها، با ساده ترین حرکت تکنیکی عبور کند. یک گلزن قهار، یک بازیساز ماهر، یک گل ساز برجسته و یک استاد نابغه. آمار دیوانه وار و رکوردهای بین المللی غیر قابل تکرار او گواه این ادعاها است. هنگامی که 17 ساله بود در جام جهانی 1958 مقابل اتحاد جماهیر شوروی برای اولین بار در این رقابت ها برای برزیل پا به توپ شد تا فینال 1970 و تاج گذاری در ورزشگاه آزکتا، حماسه پله و جام جهانی ذو عنصر جداناپذیر بود. مردی که بسیاری او را G.O.A.T فوتبال می دانند تنها بازیکنی است که سه بار معتبرترین جام فوتبالی را بدست آورده، همچنین جوان ترین بازیکنی که به این افتخار رسیده است و جوان ترین بازیکنی که موفق شده در فینال جام جهانی گلزنی کند.
گرد مولر: 14 گل و 6 پاس گل در 13 بازی، کفش طلای 70 و قهرمانی 74
گرد مولر نماد بایرن مونیخ دهه 70 و قاتل بالفطره، یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ آلمان و یکی از مرگبارترین گلزنان تمام دوران است. او توانست با 10 گل به کفش طلای جام جهانی 1970 برسد و با کمک او آلمان توانست قهرمانی جام جهانی 1974 را بدست آورد. مولر در طول مسابقات 1970 به همراه اوه سیلر گلزن افسانه ای هامبورگ خط حمله وحشتناکی تشکیل داده بود. در جریان مسابقه قرن در یک نیمه نهایی دراماتیک مقابل ایتالیا مولر بریس کرد اما باز هم نتوانست مانع حذف مانشافت شود. مولر دو سال بعد در جام ملتهای اروپا 1972 با درخشش حود باعث قهرمانی آلمان در آن دوره شد و در جام جهانی 1974 با به ثمر رساندن 4 گل سهم بسزایی در قهرمانی آلمان در آن دوره داشت. یکی از بیادماندنی ترین گل های مولر در بازی فینال 1974 مقابل هلند بود که به زیبایی به ثمر رسید.
رونالدو لوئیز نازاریو دالیما: 15 گل و 5 پاس گل در 19 بازی، قهرمانی 94، مدال نقره و توپ طلای 98، قهرمانی و کفش طلای 2002
رونالدو به عنوان اولین نسل از مهاجمان پست مدرن به جهان معرفی شد. خرگوش برزیلی ترکیبی کاما از قدرت بدنی، ظرافت و بی رحمی است. دریبل ها محسور کننده او چنان ویرانگر بود که مدافعان حرفه ای را به موانع مخروطی تمرین فوتبال تبدیل میکرد. تنها بازیکنی که برنده 5 جام ملی شده است و یکی از دو بازیکنی که موفق شده اند در دو تورنومنت بین المللی بیش از 10 گل به ثمر برسانند. 15 گل او (7 گل در مراحل حذفی) در 19 بازی، رونلذو را به دومین گلزن برتر جام جهانی تبدیل کرده است.
به قلم: Ralph Ganthier
پ ن: مربوط به دوره های 1930 تا 2018
