دانیال روشنیدوستان یه بار بیایم از اول مرور بکنیم.
فصل گذشته همه متفق القول بودیم که زمان رفتن پیولی رسیده و تیم با پیولی پیشرفت نمیکنه.هرچند عده ای مثل من میگفتن مشکل تنها پیولی نیست. جانشین شدن پیولی کار سختی نبود. تیم نایب قهرمان هم شده بود. تابستون خرید های خوبی داشت. همین فوفانا که ازش انتقاد میشه از فصل اول بهترین هافبک های دهه اخیر میلان که کسیه، هاکان، تونالی و بن ناصر باشن، عملکرد بهتری داشته.
بعد از کلی کش و قوس، مدیریت بزرگترین اشتباهشون رو کردن و فونسکا رو آوردن. فونسکا بیش از حد خشک و جدی شروع کرد و بین خودش و بازیکن ها فاصله انداخت. بعضی از بازیکن ها هم به این مسئله دامن زدن و علاوه بر این، با حواشی که ایجاد کردن و صد البته اشتباهات زیادشون، کار رو بیش از پیش برای فونسکا سخت کردن. و مشخصا فونسکا فردی نبود که بتونه خودش و تیم رو جمع کنه.جلوتو و در تیم بعدش هم دیدیم که توی کنترل رفتارش مشکل داره.
تا اینجا رسیدیم که فونسکا نایب قهرمان رو که با امثال فوفانا، پاولوویچ،... نسبتا تقویت شده بود تحویل گرفت و تیمی با کلی حاشیه و شرایط بحرانی در رتبه ۹ لیگ تحویل مربی بعدی یعنی کونسیسائو داد.
برای اینکه عادلانه صحبت کنیم باید بگم فونسکا عملکردش توی چمپیونز کاملا امیدوار کننده و قابل قبول بود.
کونسیسائو اومد و خیلی زود اولین قهرمانیش رو جلوی یووه و اینتر کسب کرد. توی لیگ عملکردش در لیگ ضعیف بود و از چمپیونز هم خیلی بد حذف شد(البته با اشتباهات فاحش تئو و گابیا).
تا اینکه با تغییر تاکتیکی و چینش بازیکن ها به ۳۴۳، روند میلان رو تغییر داد و میلان فرصت کسب دومین جام خودش در یک سال بعد از بیش از ۱۸ سال و کسب جام حذفی رو بعد از ۲۲ سال داشته باشه.
در پایان این فصل دستاورد کونسیسائو میتونه برگردوندن نسبی ثبات نتایج و کسب دو جام باشه که در این صورت آوردن یک مربی جدید و شروع از صف خیلی کار پر ریسک و خطرناکی میتونه باشه.
مگر اینکه یک مربی بیاد که یه جورایی موفقیت حد اقل توی لیگ باهاش قطعی باشه. که اونم در شرایط فعلی خیلی سخته.
خلاصه مطلب. برای بار یک میلیونم میگم. احساسی صحبت نکنید و همه جوانب رو بسنجید.
