طرفداری | هر از چند گاهی، در عرصه‌های مختلف زندگی، فردی ظهور می‌کند که نماینده و نماد یک نسل می‌شود. در فوتبال، گاه بازیکنی آن‌چنان می‌درخشد که نامش در شمار بزرگ‌ترین‌های تاریخ این ورزش ثبت می‌شود. استیون جرارد بی‌تردید یکی از همان چهره‌هاست، اما میراث او فراتر از مرزهای مستطیل سبز است. او تنها چهرهٔ شاخص نسل خود نیست، بلکه نماد افتخار و موفقیت برای شهر لیورپول به شمار می‌رود.
او در تاریخ ۲۹ نوامبر ۱۹۹۸، به عنوان یار تعویضیِ دقایق پایانی برابر بلکبرن روورز، اولین بازی خود را برای لیورپول انجام داد. جرارد رؤیای هر کودک لیورپولی را زیست؛ از خیابان آیرونساید در منطقهٔ بلو‌بل در هیوتون تا حضور در تیم اصلی باشگاه محبوبش. او در مجموع ۷۱۰ بازی برای لیورپول انجام داد و ۱۸۶ گل به ثمر رساند.
در اکتبر ۲۰۰۳، جرارد تنها در ۲۳ سالگی بازوبند کاپیتانی را از سامی هوپیا دریافت کرد و از همان ابتدا، نشانه‌هایی از بزرگی در شخصیتش دیده می‌شد. نخستین گل او در دسامبر ۱۹۹۹ برابر شفیلد ونزدی، نوید ظهور ستاره‌ای بزرگ را می‌داد؛ جایی که با حرکتی تماشایی از مدافعان عبور کرد و ضربه‌ای دقیق به گوشهٔ دروازه فرستاد. این، تنها نشانه‌ای بود از آنچه در آینده رقم خواهد خورد. لیورپول ستاره‌ای نو در آسمان خود داشت.
از آنجا به بعد، همه‌چیز تبدیل به تاریخ شد. جرارد از نوجوانی لاغر اندام و خوش‌آتیه در پست وینگر راست، بدل به یکی از بهترین هافبک‌های جهان و یکی از برترین بازیکنان کرهٔ زمین شد. قدرت شوتزنی از راه دور او تقریباً بی‌نظیر بود. بازیکنی فیزیکی، بی‌پروا در تکل‌زنی و در عین حال با دیدی بی‌نظیر برای ارسال پاس‌های بلندِ ۵۰ متری. او در پست شمارهٔ ۱۰ پشت سر فرناندو تورس، پدیده‌ای تمام‌عیار بود؛ به واقع نیرویی غیرقابل مهار.
پاس های استثنایی استیون جرارد در دنیای فوتبال
از نظر من، جرارد در پست خودش، یکی از بهترین‌های دنیاست. او تأثیری عظیم دارد. او در کاری که انجام می‌دهد، جزو بزرگ‌ترین‌هاست.
— رونالدینیو
آیا او بهترین بازیکن دنیاست؟ شاید به اندازهٔ مسی و رونالدو توجه رسانه‌ای نداشته باشد، اما بله، به نظر من شاید باشد. او توانایی بالایی در پاس دادن دارد، می‌تواند تکل بزند، گل بزند، اما مهم‌تر از همه به اطرافیانش اعتماد به نفس می‌دهد. این چیزی نیست که بتوان یاد گرفت؛ بازیکنانی مثل او، با این ابهت به دنیا می‌آیند.
— زین‌الدین زیدان
آنچه جرارد را خاص‌تر از بسیاری از دیگر بزرگان فوتبال می‌کرد، توانایی‌اش در بیرون کشیدن تیم از لحظات بحرانی و هدایت آن به سوی پیروزی، تقریباً به‌تنهایی بود. او نه‌تنها فوتبالیستی ممتاز، بلکه رهبری الهام‌بخش درون و بیرون از زمین بود. در فینال لیگ قهرمانان اروپا سال ۲۰۰۵، زمانی که لیورپول در نیمهٔ اول ۳ بر ۰ از میلان عقب بود، ضربهٔ سر او جرقهٔ یکی از خاطره‌انگیزترین بازگشت‌های تاریخ فوتبال را زد. صحنه‌ای که پس از گل، با دستان برافراشته از هواداران خواست تا تیم را تشویق کنند، برای همیشه در خاطره‌ها خواهد ماند. آن شب، یکی از الهام‌بخش‌ترین نمایش‌های انفرادی تاریخ فوتبال رقم خورد. لحظه‌ای که _ نه فقط به‌عنوان کاپیتان لیورپول، بلکه به‌عنوان یکی از هواداران وفادار تیم _ جام را بالای سر برد، فراموش‌نشدنی بود.
من از طرفدار پر و پا قرص استیون جراردم. او قلب شیر دارد. جرارد بازیکنی است که دوست دارم در تیمم داشته باشم.
— کاکا
گلچین سوپرگل های استیون جرارد در لیورپول / فیلم
گل‌های ماندگار زیادی در کارنامهٔ جرارد وجود دارد. از شلیک سهمگین مقابل المپیاکوس در سال ۲۰۰۴ برای نگه‌داشتن لیورپول در مسیر استانبول، تا بوسهٔ معروف بر نشان باشگاه در اولدترافورد، گل‌های فراوان در دربی مرسی‌ساید و ضربهٔ تماشایی‌اش به میدلزبورو در ۲۰۰۵.
استیون جرارد بهترین بازیکنی است که کنارش بازی کرده‌ام.
— لوئیس سوارز
بی‌تردید بزرگ‌ترین بازیکنی است که با او هم‌بازی بوده‌ام. او همه‌چیز دارد. او در لیورپول، غیرقابل جایگزین است.
— فرناندو تورس
اما چند بازیکن را می‌شناسید که فینالی از جام حذفی به نامشان گره خورده باشد؟ در سال ۲۰۰۶ و مقابل وست هم، جرارد دوبار گل‌زنی کرد و در دقیقهٔ ۹۰، با وجود گرفتگی عضلات، از فاصلهٔ ۳۵ متری گلی زد که بی‌تردید یکی از فنی‌ترین و مهم‌ترین گل‌هایی بود که تا به حال دیده‌ام. لیورپول آن روز جام را بالای سر برد؛ باز هم با درخشش کاپیتانش.
افتخارات استیون جرارد
-
باشگاهی:
سه لیگ کاپ، دو جام حذفی، یک لیگ قهرمانان اروپا، یک سوپرجام انگلیس، یک جام یوفا و یک سوپرجام اروپا
-
انفرادی:
هشت بار حضور در تیم فصل PFA، چهار بار بهترین بازیکن فصل لیورپول، سه بار تیم سال یوفا، سه بار تیم منتخب فیفا، دو بار بازیکن سال انگلستان، توپ برنز (۲۰۰۵) و بازیکن سال یوفا در ردهٔ باشگاهی (۲۰۰۵)
منتقدانی که فقدان قهرمانی در لیگ را به او خرده می‌گیرند، بهتر است همان حرف را دربارهٔ بوفون که هرگز لیگ قهرمانان را نبرد هم بزنند. واقعیت ساده این است که اگر جرارد می‌خواست، می‌توانست به هر باشگاهی برود و قفسهٔ جام‌هایش را پر کند.
نمی‌توانم مهاجمی را به یاد بیاورم که این همه گل مهم زده باشد، چه برسد به یک هافبک.
— تیری آنری
او تأثیرگذارترین بازیکن در انگلیس شده است. نه اینکه ویرا چیزی کم داشته باشد، اما جرارد عملکرد موثرتری دارد.
— سر الکس فرگوسن
لحظات برتر استیون جرارد در لیگ برتر انگلیس
تنها دلیلی که او هرگز قهرمان لیگ نشد، این بود که وفاداری برایش مهم‌تر بود. قهرمانی با لیورپول برای او معنایی فراتر از کسب عنوان با باشگاهی دیگر داشت. منتقدانش شاید به «لغزش» معروف برابر چلسی در سال ۲۰۱۴ اشاره کنند، اما حقیقت این است که بدون درخشش خیره‌کنندهٔ جرارد، لیورپول هرگز آن سال تا آستانهٔ قهرمانی پیش نمی‌رفت.
نگاهی به لیست ستارگانی که پس از اعلام بازنشستگی او برایش پیام تبریک فرستادند، گویای جایگاه اوست: کاکا، کافو، رونالدینیو، تیری آنری، آلن شیرر، لوئیس سوارز، ایکر کاسیاس، ماسکرانو، ژابی آلونسو، فرناندو تورس، دیوید بکام، پپه رینا و... حتی باشگاه‌هایی چون میلان و بارسلونا نیز از او بابت سهمش در فوتبال تقدیر کردند.
او بازیکنی فوق‌العاده است؛ بازیکنی که نتیجهٔ بازی را عوض می‌کند، بنابراین هر باشگاهی در دنیا دوست دارد او را داشته باشد.
— فرانچسکو توتی
در روزگار کنونی که صبر در سطح اول فوتبال کمیاب شده، رسیدن بازیکنان جوان به ترکیب اصلی از دل آکادمی‌ها کاری بس دشوار است. باشگاه‌ها ترجیح می‌دهند راه میانبر را با خریدهای سنگین در پیش بگیرند. اما جرارد نمایندهٔ نسلی در حال انقراض از فوتبالیست‌هاست؛ نسلی که شاید دیگر در عمرمان مشابه‌اش را نبینیم.
با تمام کاستی‌ها، هرگز نمی‌توان جرارد را متهم کرد که برای پیراهن تیمش کم گذاشت. خاطراتی که او ساخت، در تار و پود باشگاه لیورپول تنیده شده است. تماشای دوران حرفه‌ای جرارد، لذتی بی‌بدیل و افتخاری همیشگی بود.
ترجمهٔ یادداشت Joel Rabinowitz در سال ۲۰۱۶ برای وبسایت The Anfield Wrap / با اندکی خلاصه‌سازی به جهت حفظ اعتبار متن در سال ۲۰۲۵
