تهران – گزارش ویژه "دیده‌بان بدبین"
تو یکی از عجیب‌ترین، شاید هم خنده‌دارترین، لحظات تاریخ سوپرجام ایران، که قرار بود قهرمان حقیقی لیگ رو از قهرمان جام حذفی جدا کنه، بازی از مستطیل سبز به یه رینگ بوکس کلامی تبدیل شد. اون هم نه بخاطر تاکتیک‌های پیچیده یا فلسفه‌های عمیق فوتبالی، بلکه به خاطر یه "پنالتی" که آیا بود یا نبود! همون معمای هزار ساله که حتی با تکنولوژی‌های "وار" هم جوابش معلوم نیست، فقط باعث میشه بحث‌ها یه جوری به دنیای متافیزیک کشیده بشه.
در دقایق پایانی نیمه دوم سوپرجام بین دو غول فوتبال ایران، استقلال و تراکتور، وقتی عقربه های ساعت بیشتر به سمت خواب زمستانی می‌رفت تا پایان بازی، صحنه‌ای اتفاق افتاد که احتمالا سال‌ها خوراک برنامه‌های طنز شبانه بشه. شجاع خلیل‌زاده، مدافع سرسخت و پرشور تراکتور، که انگار در کلاس‌های "اعتراض موثر" نمره‌ی عالی گرفته، بی‌خیال بازی و تماشاگر، با داور مسابقه، وحید کاظمی، وارد یه پیاده‌روی دو نفره شد. اون با هر قدمش، با جدیت می‌گفت که "پنالتی حتماً بوده!" طوری که انگار نه بازی فوتبال داره، بلکه یه پرونده‌ی جنایی پیچیده داره بررسی میشه!
شجاع، با ژستی که می‌شد به راحتی مجسمه‌های آزادی رو ازش الهام گرفت، کنار داور قدم می‌زد و مرتب تأکید می‌کرد که "حتمی بوده!" این اصرار و پافشاری یادآور تلاش‌های ما برای اثبات حقانیت خودمون در صف نانوایی یا بانک بود، با این تفاوت که اینجا میلیون‌ها نفر پای تلویزیون شاهد این جدال فلسفی بودن.
اما قهرمان لحظه، ناجی آرامش و حلال مشکلات قرن، رامین رضاییان از استقلال بود! بازیکنی که در این سوپرجام با پیراهن آبی وارد میدان شده بود، دیگه نمی‌تونست بیشتر از این تماشاچی این "نمایش تک‌نفره" باشه. اون که به نظر می‌رسید از کلاس‌های "مدیریت بحران با چاشنی آرامش" فارغ‌التحصیل شده بود، با لحنی که می‌شد دیپلمات‌ها رو هم تحت تاثیر قرار بده، به شجاع گفت: "شجاع! بحث نکن. خود آقای کاظمی می‌بینه و تصمیم می‌گیره. کمک‌هاش هم هستن و می‌بینن. بذار خودش تصمیم بگیره."
این جمله‌ها شاهکاری از خودداری و اعتماد به سیستم بود! انگار رامین رضاییان اون لحظه نه یه فوتبالیست، بلکه یه مربی زندگی شده بود که به شجاع یاد می‌داد "گاهی وقتا باید رها کنی و به کائنات بسپاری!" البته کائنات در اینجا یعنی داور و کمک‌هاش. در نهایت هم تراکتوری‌ها پنالتی‌شون رو گرفتن! این یعنی یا رامین رضاییان یه پیشگوی بی‌نظیره، یا سیستم "بذار خودش تصمیم بگیره" واقعاً جواب میده، یا شجاع خلیل‌زاده انقدر پافشاری کرد که داور از خیر جانش گذشت و سوت رو زد!
این اتفاق دوباره ثابت کرد که فوتبال فقط یه ورزش نیست، بلکه یه مرز بین شوخی و جدی، منطق و هیجان، و البته نمایش استعدادهای درام‌پردازی بازیکنان ایرانیه. حالا دیگه نه نگران نتیجه بازی‌ایم و نه کیفیت فنی، فقط منتظریم ببینیم تو بازی بعدی کدوم بازیکن برای اثبات حقانیت تیمش، سخنرانی آتشین می‌کنه و کدوم ستاره با یه جمله‌ی قصار، جو رو آرام یا بیشتر هم متشنج می‌کنه. به هر حال، هیجان هست، طنز هم هست، چه بهتر از این برای یه عصر جمعه؟
