به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، محسن شادی در جریان رقابت‌های قهرمانی آسیا به مدال نقره رسید و نتوانست از حریف اصلی خود که از کشور هند است پیشی بگیرد، با این حال بسیاری از کارشناسان معتقدند با توجه به شرایطی که شادی بعد از المپیک داشت نتیجه خوبی کسب کرده است. خود او نیز به همین مساله تاکید دارد و می گوید از حریف هندی اش بهتر است اما یک اتفاق باعث شد مدال طلایش را از دست بدهد.
دارنده مدال طلای بازی‌های آسیایی گوانگجو در گفت و گو با ایسنا درباره رقابت های قهرمانی آسیا و مدالش صحبت کرد که در 50 متر پایانی به نقره تبدیل شد. او گفت که باید از قایقرانی حمایت شود تا ورزشکاران این رشته بتوانند به مدال های جهانی برسند.
مشروح گفت و گوی ایسنا با شادی را در ادامه می‌خوانید:
*رقابت های قهرمانی آسیا چطور بود؟
مسابقات در چین برگزار می شد و تمام حریفان با قدرت کامل در این دوره حاضر بودند. خود چینی ها در تمام مواد حاضر بودند و مسابقه می دادند. من پیش از این نیز رقابت‌های قهرمانی آسیا را دیده بودم اما در این دوره واقعا کیفیت بسیار بالا بود و قایقران‌ها رقابت بسیار نزدیکی با هم داشتند. من نیز شرایطم خاص بود. بعد از المپیک آن اتفاق ها افتاد و ما مربی خارجی نداشتیم و اردوهایمان نیز برگزار نمی شد. با این حال با حمایت آقای دنیامالی به اردوی چین رفتم و زیر نظر مربی خودم بودم و توانستم با زمان محدودی که داشتم به این مدال نقره برسم. مدالی که البته تا 50 متر آخر طلا بود و در آنها مسافت پایانی به نقره تبدیل شد.
*همان حریف هندی شما به مدال طلا رسید. خیلی ها می گویند فاصله زیادی از شما گرفته است.
بله، او همان پاروزنی است که در المپیک هم از من پیشی گرفت اما این دلیل نمی شود که از من بالاتر و بهتر باشد. بلکه در شرایط کنونی من خیلی بهتر از او هستم و با فاصله در طول رقابت پارو می زدم. مشکل من این بود که چند دقیقه مانده به آغاز مسابقه حالم بد شد و حالت تهوع داشتم که باعث شد انرژی ام خالی شود. نمی خواهم بگویم دلیل این اتفاق حال بد من بود اما واقعا تاثیرگذار بود و انرژی ام را کاهش داد. در حالتی که خیلی از این حریف هندی جلو بودم به یکباره بدنم خالی شد و در 50 متر پایانی مدال طلا را از دست دادم. درباره این موضوع که می گویند این ورزشکار خیلی از من بهتر است و فاصله بدست آورده، درست نیست چرا که در طول این رقابت به طور کامل از من عقب بود و نتواسنت کاری کند. اگر واقعا بالاتر از من بود همان ابتدا از من پیشی می گرفت و مسابقه را تمام می کرد.
*اینکه در این مسابقه به مدال نقره رسیدید دلیل عدم شرکت در مسابقات مختلف برای کسب آمادگی نبود؟
نه من در کل عادت ندارم در مسابقات مختلف شرکت کنم. زمانی که در سال 2009 به مدال طلای جهان رسیدم آخرین مسابقه ام المپیک پکن بود. در سال 2010 نیز که طلا گرفتم همان رقابت سال 2009 آخرین مسابقه ام بود. همیشه برنامه من اینگونه است که تمرین می کنم و وارد مسابقه می شوم. دلیل این موضوع نیز سطح بالای حریفانم در سنگین وزن است که اگر با آنها مسابقه بدهم و نتیجه ضعیفی بگیرم بر روحیه ام تاثیر می گذارد. به همین دلیل هم در رقابت های قهرمانی جهان در کره جنوبی شرکت نکردم. اگر می خواستم برای این رقابت ها آماده شوم چون نزدیک به قهرمانی آسیا بود به مشکل می خوردم و مسابقات اصلی را از دست می دادم. به همین دلیل مشورت کردم و با هماهنگی فدراسیون تصمیم گرفتم تنها در قهرمانی آسیا پارو بزنم.
*حالا برنامه بعدی بازی های آسیایی کره جنوبی است؟
باید کمی استراحت کنیم تا برنامه هایمان مشخص شود. باید با فدراسیون جلسه بگذاریم و همه چیز روشن شود.
*برنامه هایت برای آینده چیست؟
من ورزشکارم و برنامه ریزی باید توسط فدراسیون انجام شود. اگر می خواهند محسن شادی به مدال جهانی برسد و بدرخشد باید برنامه ریزی انجام بگیرد. من در سنگین وزن کار دشواری دارم و باید خیلی حرفه ای تمرین کنم. باید نیازهای من برآورده شود. برای تمرین حرفه ای نیاز به مربی تمرین‌دهنده، بدنساز و تغذیه دارم. باید پیست استاندارد داشته باشیم و قایق های خوب در اختیارمان باشد تا با بهترین شرایط تمرین کنیم و مدال بگیریم. مطمئنا یک کشتی گیر 60 کیلو نمی تواند با حریف 96 کیلویی مسابقه دهد. من نیز وارد سنگین وزن شده ام و باید با حریفان قدرتمند و با تجربه ای رقابت کنم. من 72 کیلو بودم و حالا 80 کیلو شده ام اما حریفانم 90 کیلو وزن دارند و قدرتمند هستند. من نیز باید زیر نظر مربی بدنساز و تغذیه از نظر بدنی تقویت شوم. اگر این اتفاق نیفتد هر چقدر هم زور بزنم نمی شود. من نیاز به حمایت دارم. کارم در سنگین وزن خیلی دشوار است.
*با توجه به شرایطی که داشتید خودت از نتیجه قهرمانی آسیا راضی هستی؟
با توجه به این که بعد از المپیک آن مشکلات ایجاد شد و تمرین هایم به طور مقطعی در چین برگزار می شد به نظرم خوب کار کردم. نسبت به تمرین هایم خوب بود. من 50 تا 60 روز مفید تمرین داشتم و با توجه با آن اختلاف هایی که بین من و رییس کمیته و مربی بود تاثیر می گذاشت اما با این حال خوشحالم که مدال نقره برای کشورم گرفتم. این مدال را هم مدیون کسانی هستن که از من حمایت کردند و امیدوارم جبران کنم.
*عملکرد دیگر پاروزنان را چطور دیدی؟
عاقل حبیبیان در سبک وزن مدال گرفت و ثابت کرد ایران قدرت اول این رقابت است. او تا زمانی که من سبک وزن بودم به اجبار در دو نفره شرکت می کرد اما بعد از گوانگجو تک نفره پارو زد و در این مسابقات خودش را نشان داد. دختران هم خوب کار کردند و مدال برنزشان را به نقره تبدیل کردند.
*در صحبت هایت به مشکل پیست اشاره کردی. آیا قرار نیست این مشکل برای ایران حل شود؟
بزرگترین مشکل قایقرانی ایران پیست است. ما چند منطقه در کشور داریم که حتی نامه نگاری های آنها برای احداث پیست انجام شده اما حمایت نمی شود. وزارت ورزش باید با چشم اندازی خوب برای قایقرانی فکری کند و برای احداث پیست گام بردارد. پیست نیاز قایقرانی مخصوصا رویینگ است که باید مسافت بالایی در اختیارشان باشد تا بتوانند به سادگی پارو بزنند.
