همه چیز طبق روال هر هفته پیش می رفت. اول هفته و باز هم یک روز فوتبالی و بیننده ای که به عشق توپ گرد و ستاره های مورد علاقه اش، بعد از یک روز خسته کننده، می خواهد شبش را با تماشای مسابقه فوتبال تیم مورد علاقه اش سپری کند. آغاز پخش بازی راس ساعت، کیفیت تصویر نسبتا ایده آل و ستارگانی که کیلومترها دورتر وارد زمین می شوند، 90 دقیقه پر هیجان را به بیننده نوید می داد.
اوضاع تا قبل از شنیدن صدای گزارشگر خوب به نظر می رسید. بیننده های حرفه ای فوتبال با شنیدن همان چند کلمه ی اول، گزارشگر بازی را تشخیص داده و به سرعت رزومه کاری اش را در ذهن مرور می کنند. اتفاق عجیبی هنوز نیفتاده و بازی در حال شروع شدن است.حریفی آسان و بی آزار روبروی سر حال ترین تیم حال حاضر اروپا ایستاده است، امّا با این حال بینندگان این دیدار که عموماً طرفداران رئال مادرید هستند با اخم هایی درهم منتظر سوت داور برای شروع بازی هستند. هم صدا هست و هم تصویر، پس مشکل کجاست، چه چیزی آنها را از همان ابتدا آزرده کرده است؟
در هر حال بازی آغاز می شود. یک طرف میدان مادریدی هایی هستند که به گفته بسیاری از کارشناسان فوتبال دنیا بهترین تیم فعلی در اروپا هستند و یکی از زیباترین فوتبال ها را به نمایش می گذارند و طرف دیگر میدان تیم دوازدهم جدول، رایووایکانو. بازی به جریان می افتد اما تغییر لحن محسوس ِگزارشگر این دیدار بیش از حد توی ذوق می زند تا جایی که مجبور می شویم در هنگام موقعیت های نصف و نیمه رایووایکانو صدای تلویزیون را کم کنیم تا به پرده گوشمان آسیب وارد نشود و در هنگام گل های رئال مادرید صدای آن را زیاد کنیم تا شاید بتوانیم هیجانی که گزارشگر شدیداً سعی در انکارش دارد را کمی حس کنیم.
حالا کم کم دلیل اخم های بیننده رئالی این دیدار مشخص می شود؛ گویاآقای گزارشکر دلبستگی شدیدی به حریفِ دیرینه سفیدهای مادریدی دارد، موضوعی که در صدا و سیمای کشورمان به راحتی قابل لمس هست و به سهولت از نوع گزارش می توان تشخیص داد که گزارشگر مربوطه طرفدار کدام تیم است. آقای پ.ی برای کوچک نشان دادن عملکرد تیم مادریدی و ستاره هایش دقیقه ای را از دست نمی دهد و از هر صحنه ای، هر طور که دوست دارد برداشت می کند تا بلکه بتواند شیرینی نمایش درخشان سفیدها را به کام هوادارانش تلخ کند. بگذریم که در حین گزارش اطلاعات غلط گزارشگر مسابقه خنده بر لبان تماشاچیان می نشاند و به نظر می رسد که گزارشگران مطرح کشورمان در دادن اطلاعات غلط با هم مسابقه گذاشته اند.
بارزترین این اطلاعاتِ اشتباه پرداختن به تاریخِ پیراهن شماره 10 رئال مادرید است که در حال حاضر بر تن هامس رودریگز است و به گفته آقای گزارشگر پیش از این بر تن زین الدین زیدان بوده است اما هر کسی که فوتبال را دنبال نه چندان حرفه ای هم دنبال می کند، می داند که جادوگر فرانسوی در مادرید شماره 5 را می پوشید.بعد هم که نوبت به آمار بهترین گلزنان رسید و شاهکاری دیگر از آقای پ.ی که لیونل مسی را نفر دوم لیست برترین گلزنان لالیگا اعلام کردند. هرچند شاید گزارشگر قلباً اینطور دوست داشت اما در حقیقت مسی در حال حاضر با 7 گل نفر چهارم گلزنان برتر لالیگاست. از آمار که بگذریم گاهی دلسوزتر از پاکو خمز در صحنه ای از دیدارعاجزانه از کمک داور مسابقه درخواست صحیح اعلام کردن گل آفساید تیم رایو را داشت در صورتی که سرمربی رایو به اندازه وی به آفساید نبودن این صحنه اصرار نداشت. اما آقایی که دوست ندارید رئال مادرید در اوج باشد. گذشته از علاقه و سلیقه ی شخصیتان، کاش فقط به احترام قواعد حرفه ای گزارشگری یک راوی ساده می ماندید و با این همه جملات مغرضانه بیننده ای را که تیمش با قدرت در حال پیروزی ست آزار نمی دادید.
بنا بر گفته های آقای پ.ی، رئال مادرید تنها در صورتی قهرمان اسپانیا می شود که وضعیت تیم بارسلونا نوسان داشته باشد و به روزهای اوج برنگردد، این در حالیست یک کودک خردسال هم می داند سرنوشت قهرمانی هر تیم در یک لیگ به دست خودش است و مادریدی ها در طول فصل دو بار به طور رودررو با بارسا بازی می کنند که در دیدار رفت هم با قاطعیت پیروز میدان بودند. البته این طور فرمایشات آقای گزارشگر بیش از این ها هم بارها شنیده شده بود. هنوز یادمان نرفته که پس از قهرمانی رئال در کوپا دل ری فصل پیش آقای پ.ی به مادریدی ها هشدار داد که از بایرن شکست خواهند خورد، حرفی که متعصب ترین هوادار بایرن هم در آن زمان نمی زد چرا که فوتبال حرفه ای هرگز قابل پیش بینی نیست اما مشکل اینجاست که ایشان طرفداری هر تیمی هستند که در برابر رئال مادرید می ایستد.آن شب هم گذشت و بعد از بازی با بایرن خیلی چیزها مشخص شد و روسیاهی ماند به زغال.
با این اوصاف موضوع گزارشگری فوتبال در ایران، موضوعی است جالب توجه و قابل بررسی. حرف هایی که زده شد، مشت بود نمونه خروار. در بین همکاران ایشان و گزارشگران با سابقه! گزارشگری داریم که به اشتباهات مرگبار و بعضاً خنده دار در گزارشگری مشهور است کسی که در طول بازی از زمین و زمان می گوید و بدون داشتن سطحی ترین اطلاعات خود را سوژه داغ و اصطلاحا "فانِ" روزنامه ها و وبسایت های ورزشی و شبکه های اجتماعی می کند. گزارشگری داریم که تاکتیک های مورینیو و فرگوسن و کلوپ و گواردیولا و آنچلوتی و ... را در طول یک دیدار طوری نقد می کند که گویی سال ها این عزیزان زیر نظرش شاگردی کرده اند. شخصی که سال هاست که مرغش یک پا دارد ( دفاع خطی ! ) ، گزارشگری داریم که یکی از محبوب ترین چهره های داخل کشور است و به نوعی یک برند محسوب می شود اما او هم نمی تواند دشمنی اش را با یک سری از تیم ها و بازیکنان مخفی کند و گاهی بازیکنی که مورد علاقه اش نیست را "چِرک" خطاب می کند (اشاره به بازی منچسترسیتی 1 - 1 چلسی) و گاهی هم ناراحتی از شکست تیم مورد علاقه اش به وضوح در صدا و گزارشش حس می شود. (اشاره به بازی لیورپول 0 - 3 رئال مادرید)، گزارشگری داریم که ادعای سال ها طرفداری از فوتبال ایتالیا را دارد اما بر خلاف دیگر دوستانش برعکس عمل می کند و همیشه فوتبال ایتالیا را قضاوت و از ابتدا تا انتهای آن را نقد می کند و باب میل دشمنان آتزوری سخن می گوید و . . .
( برای بررسی دقیق تر این مقاله را مطالعه کنید)
سرتان را درد نیاورم و حرفم را با سخنی با این دوستان به اتمام برسانم. آقای گزارشگری که از چرخش روزگار میکروفون صدا و سیما در اختیار شماست، آقای گزارشگری که صدا و صحبت هایت را هر روز و هر هفته میلیون ها بیننده از روی اجبار می شنوند، لطف کن و طرفداری و حمایت از تیم محبوبت را در خلوت خودت نگه دار و سعی نکن با استفاده از رسانه ملی آن را به خورد مردم بدهی. لطف کن کمی تاریخچه فوتبال، قوانین فوتبال، اطلاعات و منابع خارجی را مطالعه کن و اطلاعاتت را بالا ببر به جای اینکه نقش داور و کمک داور و مربی و .. را در گزارشت بر عهده بگیری. لطف کن به گزارشِ گزارشگرهای دیگر کشورها گوش کن، از همین کشورهای حوزه خلیج فارس گرفته تا گزارشگری که با زبان و لهجه بی نظیرش در قلب اروپا شیرینی یک فوتبال را صد چندان می کند. شما یک گزارشگر ساده فوتبال هستی نه مفسر حرفه ای فوتبال پس سعی کن اگر نمی توانی باعث لذت بیننده ات شوی، باعث نشوی که در دقیقه 2 بازی بیننده صدای تلویزیون را قطع کند. به امید روزی که فوتبال ما هم به غیر از نقاظ ضعف و تاریک و حاشیه، یک هادی عامل به خود ببیند تا هر بیننده آرزوی گزارش کردن بازی تیم مورد علاقه اش توسط آن شخص را همیشه داشته باشد.
و در آخر سخنی دوستانه و کوتاه با آقای پ.ی:
دوست و استاد عزیزی که در ابتدا مجری بودید و مشخص نشد چگونه و با گذشتن از چه فیلترهایی به میکروفون گزارشگری فوتبال رسیدید، خودتان هم می دانید که ابتدایی ترین ویژگی ها و اِلِمان های گزارشگری فوتبال را ندارید پس لطف کنید به جای تخریب و سیاه نمایی تیم پرطرفدار رئال مادرید، از فرصت داده شده برای گزارش بازی های این تیم نهایت لذت را ببرید و به احترام بهترین تیم اروپا سکوت اختیار کنید. این ها توقع زیاد، خواهشی غیر عادی و انتظاری فراتر از توان شما نیست، بلکه تنها حسرت یک بیننده دوستدار فوتبال است. با احترام
