طرفداری | تراویس پاسترانا (Travis Pastrana) زاده هشتم اکبر 1983 در شهر آناپولیس، واقع در ایالت مریلند آمریکاست. او تنها فرزند رابرت و دبی پاسترانا است. پدر تراویس در ارتش آمریکا فعالیت داشت و متولد پورتوریکو با اصالتی کلمبیایی بود. پاسترانا از کودکی به موتورسواری و مسابقات مربوط به آن علاقمند بود و پدر و مادرش نیز با وجود تک فرزند بودنش، حمایت لازم برای انجام این ورزش را انجام می‌دادند. نخستین مسابقه تراویس در موتوسواری، مسابقات قهرمانی موتوکراس AMA در سال 2000 بود که او توانست به قهرمانی کلاس 125 سی‌سی آن دست یابد. کسب این عنوان در 17 سالگی، تراویس را به جوان‌ترین قهرمان موتورکراس تبدیل کرد. او سپس در کلاس 250 سی‌سی شرقی قهرمانی سوپرکراس AMA، قهرمان شد و در خلال مسابقات سوپرکراس، ترفندهای فری‌استایل موتورسواری را تمرین می‌کرد. او از سال 2001 تا 2005 در مسابقات سوپرکلاس 250 سی‌سی حضور داشت و به رقابت با سایر موتورسواران پرداخت. تراویس به لطف تولد پدرش در پورتوریکو، به عضویت تیم موتورسواری آن‌ها درآمد. او در مارس 2008، نخستین بار با پرچم پورتوریکو مسابقه داد و در مسابقات موتورسواری قهرمانی آمریکای لاتین، فینالیست شد و سپس به رتبه سوم رسید.
علاقه اصلی تراویس در موتورسواری، حرکات نمایشی با موتور بود که او از 13 سالگی، آن را شروع و در 14 سالگی با شرکت در مسابقات قهرمانی، ادامه داد. تراویس در سال 1999 به مسابقات ایکس گیمز که مختص ماجراجویی‌های پرریسک و جذاب است، پیوست. این موتورسوار که در بخش فری‌استایل موتو ایکس رقابت می‌کرد، با بالاترین امتیاز تاریخ ایکس گیمز، مدال طلای موتو ایکس را به دست آورد. او از این عنوان با چاشنی نخستین بک‌فیلیپ خود در سال 2000 دفاع کرد اما دچار شکستگی پا شد. او سپس در سال‌های 2001 و 2003، دو طلای دیگر فری‌استایل موتو ایکس را کسب کرد تا به ورزشکار معروفی در این رشته تبدیل شود. چالش پرش 360 درجه در ایکس گیمز 2004، منجر به ضربه مغزی خفیفی در پاسترانا شد. با وجود این اتفاق شوم، او توانست روز بعد به مسابقات بازگردد و علاوه بر مدال نقره، مدال برنز بهترین ترفند را به دلیل اجرای حرکت ایندین ایر بک‌فیلیپ با گرفتن بخش انتهایی زین موتور، دریافت کند. مسابقات ایکس گیمز 2005، پنجمین مدال طلای بخش فری‌استایل موتو ایکس را برای تراویس به همراه داشت. او در سال 2006، سه طلای مختلف ایکس گیمز را علاوه بر بخش محبوب همیشگی خود با اتومبیل‌رانی و بهترین ترفند با 98.6 امتیاز به دست آورد. پاسترانا تا سال 2015 در ایکس گیمز حضور داشت و مجموعاً به 11 طلا، چهار نقره و دو برنز رسید. او در سال 2010، طلای جدیدی را در بخش سرعت و استایل موتو ایکس به دست آورد.
او از سال 2003 در رالی اتومبیل‌رانی خود را آزمود و در نخستین تجربه، مسابقات پیست قهرمانان را با تیم رالی ورمونت اسپورتس پشت سر گذاشت. او به همراه راننده دیگری به نام کریستین ادستروم راهی مسابقات رالی سوبارو موتوراسپورت آمریکا شد و به دو قهرمانی متوالی در سال‌های 2006 و 2007 رسید. پس از مرخصی ادستروم، او با راننده دیگری با نام درک رینگر به قهرمانی سال‌های 2008 و 2009 رسید تا به بالاترین قهرمانی در رالی آمریکا برسد. پاسترانا از سال 2011 در مسابقات انجمن ناسکار شرکت کرد و در نخستین گام، رتبه ششم تویوتا آل استارز را به دست آورد. مصدومیت در ایکس گیمز باعث شد تا پاسرتانا از حضور در پیست پارک ایندیانای 2011 محروم شود. نخستین رتبه نخست او در مسابقات ناسکار به سال 2013 و پیست تالادگا سوپر اسپیدوی بازمی‌گردد. او پس از پایان فصل 2013، از حضور در مسابقات ناسکار کناره‌گیری کرد اما این خداحافظی، دوامی نداشت و پاسترانا در سال 2015 بار دیگر به پیست‌های ناسکار بازگشت. او تا سال 2023 در ناسکار حضور داشت و در این سال، مجدداٌ از حضور در مسابقات آن خداحافظی کرد. او در سال 2020، رقابت‌های خود را از خشکی به آب‌ها رساند و به همراه استیو کرتیس در مسابقات رالی قایق‌های موتوری شرکت کرد.
از دیگر چالش‌های پاسترانا، سریع‌ترین رانندگی تا قله کوه واشنگتن در مسابقات رالی کوه‌نوردی بود که او در ابتدا آن را در سال 2010 با زمان شش دقیقه، 20 ثانیه و 47 صدم ثانیه شکست و این رکورد را در سال 2017 با پنج دقیقه، 28 ثانیه و 67 صدم ثانیه ارتقا داد. او با ماشین سوباروی مدل «WRX STi»، این رکوردها را به ثبت رساند. او در مسابقات قهرمانی مانستر تراک به نام مانستر جم 2006، نخستین چالش خود در این عرصه را تجربه کرد و با خودرویی به نام «نیترو سیرک» که پیش‌تر «پاسترانا 199» نام داشت، حاضر شد. او در سال 2009 به رتبه پنجم این مسابقات رسید و در سال 2010، موفق به اجرای بک‌فیلیپ با این هیولاها شد. او در سپتامبر 2007، نمایشی خطرناک را بدون چتر نجات در آسمان پورتوریکو انجام داد و با پریدن از هواپیما و بستن خود با مهار به فردی دیگر، به دلیل غیرقانونی بودن این نوع ماجراجویی، متحمل دردسرهای زیادی شد. در ژانویه 2010، او چالش جدیدتری را پذیرفت و با ماشین سوبارویش، از خیابان پاین به قایق شناوری در بندر رنگین کمان لانگ بیچ پرید تا رکورد رمپ تو رمپ اتومبیل را با 82 متر ارتفاع، جابه‌جا کند. علاوه بر این ماجراجویی‌ها، او سابقه ثبت رکورد ارتفاع 44 متر در پرش از ماشین‌ها و ارتفاع 59 متر در پرش از اتوبوس‌ها را از خود به یادگار گذاشته است.
او در راه این ماجراجویی‌ها، آن‌قدر آسیب‌دیدگی‌های مختلفی را متحمل شد که به گفته خود، بیشترشان را به خاطر نمی‌آورد. از جمله سوابق پزشکی او، دررفتگی ستون فقرات، پارگی رباط صلیبی و مینسک در زانوی چپ، شکستگی استخوان درشت‌نی و نازک‌نی است. او هم‌چنین سابقه دو عمل جراحی بر روی مچ، رباط‌های زانو و دست چپ، یک عمل روی آرنج راست، 9 عمل روی زانوی چپ، شش عمل روی زانوی راست و یک عمل شانه به همراه تجربه 25 ضربه مغزی و 90 استخوان شکسته را دارد. او در 14 سالگی و هنگام مسابقات موتورکراس، دچار حادثه‌ای در پرش خود شد که نتیجه آن، جدایی ستون فقرات‌اش از لگن بود. او یکی از سه نفری بود که پس از این تجربه زنده مانده است. تراویس با تحمل سه ماه ویلچرنشینی و شش تزریق خون با سه روز بی‌هوشی، از این واقعه جان سالم به در برد. او علاوه بر حضور در عرصه بدل‌کاری، با ساخت مستند «نیترو سیرک» و بنیان‌گذاری این سبک از مسابقات نمایشی، در میان دوست‌داران این سبک رانندگی به شهرت قابل توجهی رسید.
از سری خاطرات ورزشی
لو فریگنو، بازیگر هالک و نایب قهرمان مستر المپیا؛ از رقابت با آرنولد و حضور در استرانگمن تا درخشش در بازیگری
فلاویو باچانینی، بدنساز 146 سانتیمتری مستر المپیا؛ از نقشآفرینی در آتیلا تا نایب قهرمانی المپیا مسترز
والری برومل، مرد طلایی پرش ارتفاع المپیک 1964؛ از تولد در کاوش زمینشناسی تا نوشتن نمایشنامه، پس از تصادف
