🔺وقتی تیتر خبر «ماریا کورینا ماچادو جایزه صلح را برنده شد» را دیدم، تقریباً به این پوچی خندیدم. اما این کار را نکردم، زیرا هیچ چیز خنده‌داری در مورد پاداش دادن به کسی که سیاست‌هایش این همه رنج به بار آورده است، وجود ندارد. هر کسی که بداند او نماینده چیست، می‌داند که هیچ چیز صلح‌آمیزی در سیاست‌های او وجود ندارد.
🔺اگر این چیزی است که در سال ۲۰۲۵ به عنوان «صلح» محسوب می‌شود، پس خود جایزه ذره‌ای از اعتبار خود را از دست داده است. من ونزوئلایی-آمریکایی هستم و دقیقاً می‌دانم ماچادو نماینده چیست.
🔺او چهره خندان ماشین تغییر رژیم واشنگتن، سخنگوی شیک تحریم‌ها، خصوصی‌سازی و مداخله خارجی در لباس دموکراسی است.
🔺سیاست‌های ماچادو غرق در خشونت است. او خواستار مداخله خارجی شده است، حتی مستقیماً از بنیامین نتانیاهو، معمار نابودی غزه، درخواست کمک به «آزادسازی» ونزوئلا با بمب‌هایی تحت عنوان «آزادی» کرده است. او خواستار تحریم‌ها شده است، آن شکل خاموش جنگ که اثرات آن - همانطور که مطالعات در لنست و سایر مجلات نشان داده است - بیشتر از جنگ باعث کشته شدن مردم شده و دارو، غذا و انرژی را برای کل جمعیت قطع کرده است.
🔺ماچادو تمام زندگی سیاسی خود را صرف ترویج تفرقه، فرسایش حاکمیت ونزوئلا و انکار حق زندگی با عزت برای مردم آن کرده است.
🔺ماریا کورینا ماچادو واقعاً اینگونه است: او به رهبری کودتای ۲۰۰۲ که به طور موقت یک رئیس جمهور منتخب دموکراتیک را سرنگون کرد، کمک کرد و فرمان کارمونا را امضا کرد که قانون اساسی را پاک کرد و تمام نهادهای عمومی را یک شبه منحل کرد.
🔺او دست در دست واشنگتن برای توجیه تغییر رژیم کار کرد و از تریبون خود برای درخواست مداخله نظامی خارجی برای «آزادسازی» ونزوئلا از طریق زور استفاده کرد. او از تهدیدهای دونالد ترامپ مبنی بر حمله و استقرار نیروی دریایی او در کارائیب، که خطر شعله‌ور شدن جنگ منطقه‌ای را به بهانه «مبارزه با قاچاق مواد مخدر» به همراه دارد، استقبال کرد. در حالی که ترامپ کشتی‌های جنگی اعزام و دارایی‌ها را مسدود می‌کرد، ماچادو آماده بود تا به عنوان نماینده محلی او خدمت کند و قول داد که حاکمیت ونزوئلا را در یک سینی نقره‌ای به دست آورد. او از تحریم‌های ایالات متحده که اقتصاد را خفه می‌کرد، حمایت کرد، در حالی که دقیقاً می‌دانست چه کسی هزینه آن را خواهد پرداخت: فقرا، بیماران، طبقه کارگر
🔺او به تشکیل به اصطلاح «دولت موقت» کمک کرد، یک نمایش عروسکی مورد حمایت واشنگتن که توسط یک «رئیس جمهور» خودخوانده اداره می‌شد و منابع ونزوئلا را در خارج از کشور غارت می‌کرد، در حالی که کودکان در داخل کشور گرسنه بودند…
میشل النر✍️
