رضا کاشانی<p>ببین پرتغالیها به طور کلی اوناییشون که موفق هستن تو دید همه به عنوان مغرور شناخته می شن. درحالی که کسی توجه نمی کنه اکثر اینا از هیچی وفقر مطلق به همه جا رسیدن وحق دارن به خودشون افتخار کنند. رونالدو ومورینیو و حتی فیگو. مثلا تو طول این سالها خیلی بازیکن از رئال به بارسا رفته یا برعکس. ولی رفتن فیگو فقط به داستان پرتاب کله ی خوک ختم شد.چون از نظر بارساییها گناهشش غیر قابل بخشش بود. </p><p>با مطالعه ی گذشته ی رونالدو به این حقیقت می رسیم که وقتی کسی با تلاش مضاعف به همچین جایگاهی می رسه حق داره یه مقدار از خودش تعریف کنه.من در مورد اوزه بیو اطلاعات کافی ندارم ونمی دونم اونم این شکلی بوده یا نه. ولی پرتغالیهای موفقی رو که دیدم همین شخصیتو رو داشتن.</p>
